اثر جایگزینی تریتیکاله و مکمل آنزیمی (زایلاناز-بتاگلوکاناز) در جیره رشد بر عملکرد، وزن نسبی اندام های گوارشی، چسبندگی محتویات و ریخت شناسی روده جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر جایگزینی تریتیکاله با و بدون مکمل آنزیمی زایلاناز-بتاگلوکاناز در جیره رشد جوجه های گوشتی آزمایشی با تعداد ۵۰۰ قطعه جوجه خروس ۱۱ روزه سویه تجاری راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل (۲×۵) با ۵ تکرار و ۱۰ قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارها شامل ۵ سطح جایگزینی تریتیکاله (صفر، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ درصد) و دو سطح آنزیم (صفر و ۰۵/۰ درصد) بودند. جیره های آزمایشی به نحوی فرموله شدند که از لحاظ انرژی و مواد مغذی مساوی باشند و از ۱۱ روزگی تا پایان ۲۴ روزگی به صورت تغذیه آزاد در دسترس پرندگان قرار گرفتند. افزایش سطح جایگزینی تریتیکاله در جیره به ۴۰ درصد باعث کاهش شدید و معنی دار میانگین وزن ۲۴ روزگی، خوراک مصرفی و رشد روزانه و افزایش معنی دار ضریب تبدیل غذایی شد، همچنین عوارض ضد تغذیه ای آن بر شرایط فیزیکوشیمیایی و ریخت شناسی دستگاه گوارش مانند افزایش چسبندگی محتویات روده، وزن نسبی اندام های گوارشی، کاهش ارتفاع ویلی ها و عمق کریپت ها و افزایش عرض ویلی ها بروز کرد. افزودن مکمل آنزیمی زایلاناز-بتاگلوکاناز باعث بهبود معنی دار عملکرد تولیدی و کاهش معنی دار اثرات ضد تغذیه ای سطوح بالای تریتیکاله در جیره شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که می توان از تریتیکاله در جیره رشد جوجه های گوشتی حداکثر تا سطح ۳۰ درصد بدون بروز اثرات منفی بر شاخص های عملکرد تولیدی استفاده نمود.

Keywords:

آنزیم , تریتیکاله , جوجه های گوشتی , چسبندگی , ریخت شناسی , عملکرد