نقش تمایزیافتگی خود و هوش هیجانی در پیش بینی تعارضات زناشویی دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی تنکابن

پژوهش حاضر با هدف تعارضات زناشویی براساس تمایزیافتگی خود و هوش هیجانی در دانشجویان متاهل دانشگاه ازاد اسلامی تنکابن انجام گرفت. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه ازاد اسلامی تنکابن در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بود. در این راستا، ۲۱۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش ابزار استفاده شده عبارت بودند از: پرسشنامه تعارض های زناشویی براتی و ثنایی ۱۳۷۵، فرم کوتاه پرسشنامه تمایزیافتگی خود ۲۰۱۱ و پرسشنامه هوش هیجانی بار - ان ۱۹۸۰ به منظور توصیف داده های جمع آوری شده از جداول میانگین و انحراف استاندارد و در قسمت آمار استنباط از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که تعارضات زناشویی براساس تمایزیافتگی خود و هوش هیجانی در دانشجویان قابل پیش بینی است و متغیرهای جایگاه من و هوش هیانی بهترین پیش بینی کننده برای تعارضات زناشویی می باشند.

Keywords:

تعارض زناشویی , تمایزیافتگی خود , هوش هیجانی