اثر بخشی مداخله ای مثبت نگرگروهی در کاهش پرخاشگری و افزایش امید به زندگی دختران نوجوان دوره متوسطه شهربوکان

هدف از این تحقیق بررسی اثر بخشی مداخله ای مثبت نگرگروهی در کاهش پرخاشگری و افزایش امید به زندگی دختران نوجوان در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ بود. این تحقیق از نظر هدف کابردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق دختران نوجوان دوره دوم متوسطه (۱۶-۱۴) ساله شهرستان بوکان میباشند که با توجه به مداخله ای بودن تحقیق در دو گروه ۳۰ نفری به روش هدفمند در دو گروه مداخله و کنترل گزینش شدند. از نظر عملیاتی ابزار تحقیق شامل بسته آموزشی مداخله گروهی مثبت نگر بر اساس الگوی رشید (۲۰۱۳)، پرسشنامه پرخاشگری AGQ و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر بود که روایی و پایایی انها مورد تایید است. روش آماری جهت تجزیه و تحلیل داده ها تحلیل کوواریانس یک متغیره و چند متغیره بود. با توجه یه یافته ها؛ مداخله ی مثبت نگرگروهی بر افزایش امید به زندگی دختران نوجوان شهرستان بوکان تاثیر معناداری دارد اما مثبت نگری بر کینه توزی اثری نداشت در حالیکه یافته ها نشان میدهد که مثبت نگری بر تهاجم و خشونت تاثیر مثبت گذاشته است. لذا میتوان نتیجه گرفت که آموزش مثبت نگری میتواند بر افزایش امید به زندگی و کاهش خشم و تهاجم دختران نوجوان موثر باشد.

Keywords:

مثبت نگری , پرخاشگری , امید به زندگی