اثربخشی آموزش کنترل خشم بر افزایش سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی زلزله زدگان مبتلا به اختلال استرس پس از تروما شهرسرپل ذهاب

اختلال استرس پس از تروما یکی از انواع فشارهای روحی-روانی در هم شکننده است،چنین فشاری میتواند برخاسته از هر نوع سانحه جدی باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش کنترل خشم بر افزایش سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی مبتلایان به اختلال استرس پس از تروما بود. بدین منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، ۲۰ نفر از زلزله زدگان مبتلا به اختلال PTSD شهر سرپل ذهاب، به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و به تصادف به نسبت مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. آزمودنیها در ابتدا و انتهای پژوهش از نظر علایم اختلال استرس پس از سانحه و میزان سازگاری و خودکار آمدی مورد آزمون قرار گرفتند. آموزش کنترل خشم در مدت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) نشان داد که آموزش کنترل خشم، علاوه بر کاهش علایم PTSDدر افزایش سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی زلزله زدگان مبتلا به اختلال PTSDموثر بوده است. به نظر میرسد که توانایی در مدیریت خشم، در افزایش سازگاری و خودکارآمدی تاثیرگذار بوده است و این شیوه در مداخلات روان شناختی مبتلایان نتایج مفیدی ایجاد مینماید.

Keywords:

کنترل خشم , سازگاری اجتماعی , خودکارآمدی , اختلال استرس پس از تروما.