نقش سخت رویی در پیش بینی خودکارآمدی و خودمتمایزسازی در سالمندان شاغل

افزایش جمعیت سالمندان سبب شده است محققان و متخصصان رفته رفته بر اهمیت توجه به سلامت سالمندان صحه گذاشته و فراهم آوردن امکانات لازم را برای خدمات ویژه در این زمینه توصیه کنند. از عوامل مهمی که کیفیت زندگی سالمندان شاغل را تبیین میکنند، خودکارآمدی و تمایزیافتگی میباشند. هدف پژوهش حاضر نقش سخت رویی در پیش بینی خودکارآمدی و خودمتمایزسازی در سالمندان شاغل شهر تهران است. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مطالعه شامل کلیه سالمندان شاغل بالای ۶۵ سال در بخشهای مختلف شغلی (رسمی، غیررسمی) شهر تهران بود. نمونه آماری نیز با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۲۳ نفر از سالمندان شاغل انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سخت رویی کوباسا (۱۹۷۹)، خوکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸) بودند. یافته ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین سخت رویی با خودکارآمدی سالمندان شاغل رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سخت رویی با خودمتمایزسازی سالمندان شاغل رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و سخت رویی پیش بینی کننده خودکارآمدی و خودمتمایز سازی در سالمندان شاغل میباشد. نتایج این پژوهش تلویحات مهمی در خصوص اهمیت سخت رویی در حفظ خودکارآمدی و خودمتمایزسازی سالمندان داشت.

Keywords:

سخت رویی , خودکارآمدی , خودمتمایزسازی , سالمندان