بررسی اثر تکیه گاه انعطاف پذیر فوم پلیمری بر شکل دهی تدریجی ورق پلی اتیلنی

شکل دهی تدریجی فرآیندی کاربردی جهت نمونه سازی سریع و ساخت قطعات ورقی در دسته های کوچک است. انجام فرایند در دماهای بالا، مطالعه بر روی توزیع ضخامت و بهبود حد شکل دهی نمونه هایی از پژوهش های انجام شده در این حیطه است. تلاشهایی نیز به منظور بهبود دقت هندسی قطعات تولید شده به روش شکل دهی تدریجی انجام شده است و شکل دهی دو نقطه ای و استفاده از فوم فلزی به عنوان تکیه گاه انعطاف پذیر پیشنهاد شده است. در تحقیق حاضر، استفاده از فوم پلیمری به عنوان تکیه گاه انعطاف پذیر برای بهبود شرایط شکل دهی تدریجی ورق های پلی اتیلن سنگین با ضخامت ۲ میلی متر پیشنهاد شده است. عیوب چروکیدگی و پارگی بوجود آمده در شرایط مختلف انجام فرایند با سرعت های دورانی و سرعت های پیشروی متفاوت با انجام آزمایش های تجربی بررسی و با یکدیگر مقایسه شده اند. برای این کار از قطعاتی با زاویه دیواره متغیر استفاده شد. نتایج نشان دهنده بهبود شرایط شکل دهی با دستیابی به قطعات بدون عیب با زاویه دیواره بزرگتر است. دقت ابعادی قطعات تولید شده به کمک اسکنر سه بعدی بررسی شد. نتایج نشان دهنده بهبود دقت ابعادی قطعات تولید شده در شرایط استفاده از تکیه گاه انعطاف پذیر بود.

Keywords:

شکل دهی تدریجی , توزیع ضخامت , تکیه گاه انعطاف پذیر