رد پای هویت واژگانی در شفاهی سازی روایت (مقایسه دو رده سنی کودک و بزرگ سال)

هویت واژگانی یعنی مفهوم یک واژه که می­تواند در سرتاسر هر متن با واژه بیان شود یا با کلمه­ها و ساختارهای متعدد به آن مفهوم اشاره شود. تمرکز این تحقیق جست­وجوی ابزارهای زبانی است که با استفاده از آن­ها در یک روایت هویت واحد و پیوسته­ای از سوی عبارت­های متناوب بیان می­شود. برای انجام این کار ۸۰ کودک و بزرگ­سال مونث در پژوهش حاضر شرکت و فیلم بدون کلام داستان «گلابی» را روایت کردند. پس از ضبط و پیاده­سازی، داده ها تحلیل آماری شدند. برای دسته­بندی واژه­ها و تحلیل­ کیفی از مفهوم سطح اصلی رش استفاده شد. هر دو گروه در استفاده از واژه­های کل یکسان بودند، اما کاربرد واژه­ها در سطح جز در دو گروه تفاوت معناداری را نشان داد. علاوه ­بر این، در بررسی رد­پای هویت واژگانی هم دو گروه تفاوت معناداری داشتند. به این ترتیب که پس از اولین اشاره به یک مفهوم، ارجاع به همان مفهوم را به شیوه متفاوتی تا انتهای روایت انجام دادند، هرچند عدم تغییر واژه و ارجاع واحد به مفهومی واحد در هردو گروه بسامد بالایی داشت. با اینکه به­نظر می رسد در سن ۹ سالگی مخزن واژگانی کودک بسیار شبیه بزرگ­سالان شده باشد، اما بر­اساس نتایج حاصل از این پژوهش، همچنان باید تفاوت دانش واژگانی این دو رده سنی را در تهیه محتواهای مختلف درنظر داشت.

Keywords:

Word identity , Verbalizing , Narratives , Pear Story , هویت واژه ها , شفاهی سازی , روایت , داستان «گلابی».