تاثیر ۸ هفته تمرین هوازی و مکمل دهی ویتامین D بر شاخص های گلاسمیک در زنان یائسه مبتلا سندرم متابولیک

مقدمه: سندرم متابولیک یکی از معضلات سلامتی در تمامی جوامع محسوب می شود. مداخلات ورزشی و مکمل از جمله رویکردهای بهبود وضعیت افراد مبتلا به سندروم متابولیک می­باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین هوازی و مکمل دهی ویتامین D بر شاخص­های گلاسمیک در زنان یائسه مبتلا سندرم متابولیک بود. مواد و روش­ها: این تحقیق از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون-پس آزمون است. تعداد ۴۶ نفر از بین زنان ۵۰ تا ۶۰ سال شهرستان کرمانشاه مبتلا به سندرم متابولیک داوطلب شدند و به ۴ گروه شامل: تمرین هوازی + مکمل دهی ویتامین D (۱۲ نفر)؛ تمرین هوازی (۱۲ نفر)؛ مکمل دهی ویتامین D (۱۲ نفر)؛ کنترل (۱۲ نفر) تقسیم شدند.  میزان قند خون ناشتا، انسولین پلاسما و شاخص مقاومت انسولین قبل و بعد از مداخله در چهار گروه اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی با نرم افزار  SPSS ۲۴ در سطح معنی داری ۰۵/۰> P مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته­ها: نتایج تحقیق نشان می­دهد که پس از هشت هفته تمرین هوازی و مکمل­دهی ویتامین D ، تمرینات هوازی ، و مکمل­دهی ویتامین به طور معناداری باعث بهبود در میانگین سطح انسولین پلاسما، قند خون ناشتا و شاخص مقاومت انسولین شدند (۰۵/۰> P). نتیجه گیری: بنظر می رسد انجام فعالیت های ورزشی و مکمل ویتامینD ، می تواند به عنوان یک روش درمانی مکمل در بهبود وضعیت سندرم متابولیک زنان یائسه مد نظر قرار گیرد.  

Keywords:

Aerobic training , Vitamin D , Insulin , Glucose , تمرین هوازی , ویتامین D , انسولین , گلوکز