طرحواره درمانی بر مولفه انفصال و طرد (شکست/وابستگی، انزوای اجتماعی/ بازداری هیجانی، محرومیت هیجانی و نقص) زنان نابارور تحت درمان بوشهر

تاکنون تکنیک ها و روش های متعددی برای درمان ناباروری زنان و میزان اضطراب و شکست آنان در طی درمان به کار برده شده است، اما بررسی ها نشان می دهد هرکدام از این روش های درمانی اثر ویژه ای بر اضطراب و شکست دارند و فقط تا حدی در درمان این اختلال موثرند. در این تحقیق هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره ناسازگار شکست و اضطراب زنان نابارور تحت درمان بوشهر می باشد. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی و با استفاده از طرحوار درمانی و طرحواره ناسازگاری یانگ انجام شد. جامعه آماری شامل زنان نابارور تحت درمان شهر بوشهر بود که تعداد ۳۰ نفر به شیوده در دسترس ( ۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش) انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS انجام شد.نتایج تحقیق نشان داد که طرحواره درمانی بر مولفه انفصال و طرد (شکست/وابستگی، انزوای اجتماعی/ بازداری هیجانی، محرومیت هیجانی و نقص) زنان نابارور تحت درمان بوشهر تاثیر معنی داری دارد. یعنی تفاوت طرحواره درمانی بر مولفه انفصال و طرد طرحواره زنان نابارور گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنادار است و طرحواره درمانی، توانسته فعالیت طرحواره ناسازگار مولفه انفصال و طرد را کاهش دهد.

Keywords:

انفصال , زنان نابارور , طرحواره درمانی , طرحواره ناسازگاری.