تاثیر اتانول بر برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم کاماروسا طی دوره نگهداری در انبار

توت­فرنگی یکی از میوه­های با ارزش و دارای خواص آنتی­اکسیدان بوده که به دلیل نرمی بافت آن، آسیب­پذیر و مستعد لهیدگی است. در این تحقیق واکنش­های بیوشیمیایی فیزیولوژیکی میوه توت­فرنگی رقم کاماروسا  با کاربرد غلظت­های مختلف اتانول در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل غلظت­های مختلف اتانول (۲۰ و ۴۰ درصد) به همراه شاهد (آب مقطر) و زمان­های مختلف نمونه­برداری طی نگهداری پس از برداشت (۷، ۱۴ و ۲۱ روز) بود. میوه­ها در ظروف یکبار مصرف استریل شده در سردخانه آمونیاکی با شرایط دمایی ۵/۰±۲ درجه سانتی گراد و میزان رطوبت ۹۵-۹۰ درصد در طول پژوهش نگهداری شدند. نتایج نشان داد که با طولانی­ شدن دوره نگهداری، تیمار اتانول باعث جلوگیری از کاهش ظرفیت آنتی­اکسیدانی و فعالیت آنزیم آنتی­اکسیدانی کاتالاز در میوه شد. بر همین اساس بیشترین ظرفیت آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم کاتالاز در غلظت ۴۰ درصد اتانول به­دست آمد. بیوسنتز اتیلن در میوه­های تیمار شده با اتانول در مقایسه با شاهد به طور معنی­داری طی زمان تحت تاثیر قرار گرفت. به­طوری­که ۲۱ روز پس از انبارداری، کمترین میزان اتیلن به مقدار ۲۵۷ نانولیتر بر کیلوگرم در ساعت در تیمار اتانول ۴۰ درصد تولید گردید. هم­چنین بیشترین استحکام و اسیدیته قابل تیتراسیون میوه به ترتیب به مقدار ۰۴/۲ کیلوگرم بر سانتی­مترمربع و ۶۵/۱ میلی­گرم در صد گرم وزن تر میوه در تیمار اتانول ۴۰ درصد مشاهده گردید. پس از ۲۱ روز نگهداری، بیشترین میزان ویتامین ث میوه (۴۲ میلی­گرم در صد گرم) در تیمار ۴۰ درصد اتانول وجود داشت. بر اساس نتایج این آزمایش اتانول در غلظت ۴۰ درصد موجب بهبود ویژگی­های پس از برداشت میوه­ توت­فرنگی شد.

Keywords:

اتیلن , رقم کاماروسا , ضایعات پس از برداشت , کیفیت