بررسی کارایی مصرف آب و عوامل موثر بر آن در تولید انگور در شهرستان بیجار

با توجه به محدودیت منابع آب در مناطق خشک جهان، استفاده از روش­های نوین آبیاری با راندمان بالا و بدون محدویت استفاده از آبهای شور و پساب­ها، در کشاورزی امری ضروری است. یکی از راه­های افزایش بهره­وری آب در بخش کشاورزی، استفاده از روش آبیاری با استفاده از سیستم بخار- سفال است. در این مطالعه یک روش جدید از آبیاری سفالی که قابلیت انتقال رطوبت و مواد مغذی به خاک را داراست معرفی می­گردد. هدف از این پژوهش مقایسه الگوی توزیع رطوبت در آبیاری سفالی با استفاده از آب و بخار آب می­باشد. این پژوهش در قالب یک طرح آزمایشگاهی با سه بار تکرار انجام گرفت. سیستم مورد نظر برای انجام آزمایش شامل دو عدد پلکسی گلس شفاف به ابعاد یکسان (۴۰×۳۰×۱۳۰ سانتی­متر) می­باشد. لوله­های سفالی بکار گرفته شده در هرکدام از باکس­ها دارای ابعاد یکسان بودند (به طول ۹۰ و قطر ۵ سانتی­متر ). پرلیت –کوکوپیت با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مشخص به عنوان بستر کشت استفاده شد. اندازه­گیری رطوبت حجمی خاک با استفاده از رطوبت سنج مقاومتی آنالوگ صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که توزیع زمانی و مکانی رطوبت در نمونه و شاهد به شکل یکنواخت صورت گرفته است اما به ازای تراوایی یکسان در لوله­های سفالی در یک بازه زمانی برابر، حجم رطوبت انتقالی به خاک توسط سیستم بخار- سفال کمتر از سیستم آب- سفال بوده است. این در حالی است که لوله­های سفالی دراری خاصیت خودتنظیمی بوده و موجب انتقال رطوبت به خاک تا حد ظرفیت زراعی می­گردد که موجب می­شود نیاز آبی گیاه در هر دو حالت تامین شود. نتیجه اینکه راندمان استفاده از بخار آب نسبت به آب در لوله­های سفالی بالاتر است. همچنین بخار به علت عاری بودن از املاح، موجب گرفتگی لوله­های سفالی نمی­گردد و طول عمر لوله­ها افزایش می­یابد.

Keywords:

لوله سفالی , سیستم آبیاری , توزیع رطوبت