تاثیر تیپینگ مچ پا بر توانایی حفظ تعادل ایستا وپویا با و بدون ورودی بینایی قبل و بعد از خستگی
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 294
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSR-10-4_006
تاریخ نمایه سازی: 17 فروردین 1401
Abstract:
هدف:بهبود کنترل پاسچر (Postural Control) به عنوان یک توانایی اساسی عملکردی برای انجام فعالیت های روزمره زندگی ضروری است. خستگی عضلانی، اطلاعات رسیده از منابع حسی به مغز را مختل، کنترل پاسچر را تحت تاثیر و تعادل را کاهش می دهد. با توجه به نقش اساسی پا به عنوان نقطه اصلی برخورد میان زمین و بدن، هرگونه مداخله ی خارجی موثر بر پا، می تواند تعادل را تحت تاثیر خود قرار دهد. هدف از تحقیق حاضر تاثیر آنی تیپینگ مچ پا بر توانایی حفظ تعادل ایستا و پویا با و بدون ورودی بینایی قبل و بعد از خستگی بود.روش بررسی:جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دختر دانشگاه بوعلی سینا بودند. پس از اعلام فراخوان مطالعه، با توجه به معیارهای ورود و خروج، ۲۰ داوطلب زن به عنوان نمونه آماری وارد مطالعه شدند. معیارهای ورود به پژوهش عبارت بودند از: برتر بودن پای راست، عدم ابتلا به ناهنجاری های (Deformitry) بارز در اندام تحتانی و برخورداری از ارتفاع نرمال ناویکولار. مداخلات به کار رفته در مطالعه حاضر شامل اعمال کینزیوتیپ به روش بسکتویو ( Basket Weave) در مچ پا و ایجاد خستگی توسط پروتکل خستگی بروس بود. تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها قبل و بعداز تیپینگ در زمان های با و بدون خستگی با استفاده از دستگاه تعادلسنج بایودکس مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سطح معناداری ( ۰/۰۵>p) با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها:اثر زمان (با و بدون خستگی) و وضعیت (با و بدون کینزیوتیپ) در هیچ یک از متغیرهای مورد بررسی معنادار نبود (۰/۰۵≤p). همچنین اثر متقابل زمان و وضعیت در بهبود تعادل ایستا در وضعیت چشم باز (۰/۱۳=p) و چشم بسته (۰/۲۹۷ =p) و تعادل پویا (۰/۷۳۸=p) قبل و بعد از اعمال پروتکل خستگی تفاوت معناداری نشان نداد.نتیجه گیری:با توجه به نتایج، تیپینگ مچ پا قبل و بعد از اعمال پروتکل خستگی در افراد سالم منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا نگردید. به نظر میرسد انجام مطالعات تکمیلی بیشتری در این زمینه مورد نیاز است که به ما نشان دهد آیا تیپینگ موجب افزایش توانایی کنترل پاسچر میشود یا بیشتر نقش دارونما دارد.
Keywords:
Authors
آزاده عسگرپور
دانشجو دکتری آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
علی یلفانی
دانشیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
زهرا رئیسی
استادیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اراک، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :