ارزیابی تاثیر فشار تزریق بر نشست سطح زمین در حفاری با دستگاه EPB (مطالعه موردی: خط ۲ متروی تبریز)

با توجه به حساسیت فضای شهری، حفر تونل با عمق کم، به دقت و توجه بسیاری نیازمند است. از مهم ترین نکات قابل توجه در حفر این فضاها می توان به نشست سطحی ناشی از حفر تونل اشاره کرد. در این مطالعه، به پیشبینی نشست خط ۲ متروی تبریز با روشهای تجربی، تحلیلی و عددی پرداخته شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، میزان نشست بیشینه در روش تجربی پک ۲۳/۸، روش تحلیلی لاگاناتان و پولوس ۱۴/۹ و روش عددی تفاضل محدود با نرم افزار FLAC۳D، ۱۷/۲ میلی متر بدست آمده که با توجه به میزان نشست قرائت شده از ابزاربندی (که برابر ۱۶میلی متر است) دقت نسبی روش های عددی و تحلیلی مشخص میگردد. سپس به تاثیر تغییرات فشار تزریق بر روی نشست سطحی زمین با روش مدلسازی عددی پرداخته شده است. نتایج حاصل نشان داد که میزان تغییر شکل ناشی از فشار تزریق، بسیار ناچیز بوده و هدف اصلی آن، کمک به پر شدن فضاهای ایجاد شده است. با بررسی سایر پارامتر های تاثیرگذار بر نشست سطحی می توان دریافت که با افزایش فشار روباره و چگالی، میزان جابجایی قائم افزایش و با افزایش فشار جبهه کار، چسبندگی و زاویه اصطکاک، مقدار جابجایی قائم کاهش می یابد. همچنین در ادامه با بررسی پارامتریک میزان نشست سطحی و فشار روباره، چگالی و چسبندگی، نمودارها و روابطی ارائه شد که بر این اساس، میزان نشست پیشبینی شده را در مدل مذکور بیان می کند.

Keywords:

نشست سطح زمین , مدلسازی عددی , فضاهای زیرزمینی , روش تفاضل محدود , نرم افزار FLAC۳D