ارائه الگوی پیش بینی کننده های فرسودگی شغلی برای پرستاران در همه گیری ۱۹ CoVID-: حمایت اجتماعی و خودکارآمدی پرستاری

هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی کننده های فرسودگی شغلی برای پرستاران در همه گیری  CoVID- حمایت اجتماعی و خودکارآمدی پرستاری بود. این تحقیق بر اساس طرح تحقیق، توصیفی و از نوع  همبستگی هست و بر اساس هدف، از نوع کاربردی است زیرا می­توان از نتایج آن در دنیای واقعی استفاده کرد. اجرای تحقیق توصیفی می تواند برای شناخت بیشتر شرایط موجود یا یاری دادن به فرآیند تصمیم گیری باشد. تحقیق توصیفی می تواند شامل جمع آوری اطلاعات برای آزمون فرضیه یا پاسخ به سوالات مربوط به وضعیت فعلی موضوع مطالعه شود. یک مطالعه ی توصیفی چگونگی وضع موجود را تعیین و گزارش می کند. ازلحاظ گردآوری داده­ها نیز با توجه به نحوه گردآوری داده­ها که با استفاده از پرسش­نامه صورت گرفت از نوع توصیفی همبستگی هست. به منظور گردآوری داده های پژوهش از پرسش نامه فرسودگی شغلی مسلح (MBI)، مقیاس حمایت اجتماعی، زیمت و همکاران و خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها به دو صورت تحلیل توصیفی و تجزیه وتحلیل استنباطی روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد حمایت خانواده، حمایت دوستان، حمایت افراد مهم و خودکارآمدی نقش منفی و معناداری در پیش بینی فرسودگی شغلی دارند و هر یک از این متغیرها به ترتیب به میزان و درصد قادر به تبیین تغییرات فرسودگی شغلی هستند (۵ ۰.۰ Sig<).

ارائه الگوی پیش بینی کننده های فرسودگی شغلی برای پرستاران در همه گیری ۱۹ CoVID-: حمایت اجتماعی و خودکارآمدی پرستاری Keywords:

Burnout , social support , self-efficacy , nurses , فرسودگی شغلی , حمایت اجتماعی , خودکارآمدی , پرستاران