ارزیابی عملکرد و بررسی خطرپذیری لرزه ای سازه های ورزشگاهی (مطالعه موردی: سازه غیرمسقف ورزشگاه فوتبال)

سازه های بزرگ مقیاس ورزشگاهی به عنوان بخشی از المانهای شهری با کارکرد اجتماعی و تفریحی قابلیت ایفای نقش دوگانه ای را در برنامه ریزی مدیریت خطرپذیری لرزه ای شهرهای لرزه خیز کشور دارند. با توجه به نوع کاربری سازه هایی از این قبیل که تجمع جمعیت انسانی در آنها در زمان وقوع زلزله محتمل است، ارزیابی عملکرد لرزه ای این سازه ها هم از جنبه جلوگیری از تلفات زیاد و هم از جنبه حفظ سرمایه گذاری مالی می تواند به پیشگیری و کاهش خسارات وارده کمک قابل توجهی نماید. در این تحقیق، سازه جایگاه تماشاگران یک استادیوم روباز ورزشی با سیستم باربر جانبی از نوع قاب خمشی بتنی بر اساس ضوابط آیین نامه ای موجود کشور طراحی لرزه ای شده است. سپس عملکرد لرزه ای این سازه، با اعمال روش تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی فزاینده تحت اثر مولفه های افقی شتابنگاشتهای لرزه ای سازگار با ساختگاه در دو حالت استادیوم پر وخالی از جمعیت در زمان زلزله ارزیابی شده است. نتایج ارزیابی حاکی از کاهش ۲۰ تا ۵۰ درصدی ظرفیت شدت لرزه ای میانه سازه در حالت استادیوم پر نسبت به حالت استادیوم خالی می باشد. در حالت ورزشگاه خالی در زمان وقوع زلزله، هدف عملکردی پیش بینی شده در آیین نامه لرزه ای برای ساختمانهای با دسته بندی با اهمیت زیاد تامین شده و امکان استفاده از سازه به عنوان فضای پشتیبان مقابله با بحران در ۷۲ ساعت بعد از وقوع زلزله در تمام سطوح خطر احتمالی فراهم است لکن در بدبینانه ترین سناریو که همزمانی وقوع زلزله با پر بودن کامل ورزشگاه لحاظ شده است، افزایش قابلیت اطمینان به تامین سطح عملکرد مطلوب در زمان وقوع زلزله های با سطح خطر زلزله طرح و بالاتر از آن، از منظر برنامه های کاهش خطرپذیری لرزه ای و موضوعاتی مانند برنامه تخلیه اضطراری جمعیت مورد توجه قرار گرفته است.

Keywords:

مدیریت خطرپذیری لرزه ای , مهندسی زلزله عملکردی , خسارت , اندرکنش سازه و جمعیت , سازه جایگاه تماشاگران , استادیوم ورزشی