بهبود شاخص شناسایی آسیب در صفحات برپایه ی اطلاعات شکل مودی با در نظر گرفتن ممان پیچشی

صفحات از مهمترین المانهای سازهای هستند که آسیب در آنها میتواند بصورت پیشرونده به سایر المانها منتقل شده و سبب آسیب کلی شود. لذا شناسایی آسیب در این اجزا،به کمک سیستم های شناسایی و مکانیابی آسیب می توانند نقش بسیار مهمی را در ایمنسازی و بهسازی سازهها و جلوگیری از بوجود آمدن خسارات مالی و جانی ناشی از تخریب و فروریختن آنها ایفا نمایند. در این پژوهش با کمک تجزیه و تحلیل دادههای شکل مودی و مشتقات آنها و با توسعهی کدهای عددی المان محدود و محاسبهی شیب و انحنای صفحه بر اساس روش تفاضل محدود مرکزی، تاثیر پیچش علاوه بر خمش بر روی المان صفحهای در فرآیند شناسایی آسیب در نظر گرفته شده است. همچنین با هدف بررسی توانایی اصلاح فرمولبندی در عملکرد شاخصهای موجود در زمینهی شناسایی آسیب در صفحات، شاخص بهبود یافتهای معرفی گردیده است که اعتبار سنجی عملکرد شاخص بهبود یافته با دادههای تجربی، نشاندهندهی دقت مناسب آن میباشد. همچنین مقایسهای با کمک چندین سناریو از آسیبهای منفرد و چندگانه با شدتهای متفاوت و با المانهایی در نواحی مختلف در صفحه صورت پذیرفته است که در آنها نتایج شاخص بهبود یافته، حالت اولیه آن و شاخصی بر پایهی مطالعه تجربی بررسی گردیده است. این نتایج که به کمک مقایسه دوحالت سالم و آسیبدیدهی سازه به دست آمدهاند بیانگر خطاها و ضعف های شاخص پیشین در تشخیص مکان و تعداد المانهای آسیبدیده بخصوص در نواحی مرزی که اثر پیچش قابل توجه است و همچنین در آسیبهایی چندگانه که در نواحی مختلف صفحه اند و درآنها انحنا منفی است، می باشد که این ضعف با کمک اصلاح فرمولبندی در شاخص بهبود یافته بخوبی برطرف شده است و سبب افزایش قدرت و دقت شناسایی مکان آسیبهای منفرد و چندگانه و تعداد المانها به ویژه در لبههای صفحه حتی در صورت وجود آسیبهایی با شدتهای متفاوت توسط آن گردیده است.

Keywords:

شناسایی آسیب , روش تفاضل محدود , اثر پیچش , داده‬های مدشکل , سازه‬های صفحه ای