بررسی شیوع ژن های حدت و مقاومت آنتی بیوتیکی در اشرشیاکلی جدا شده از شترمرغ و عفونت ادراری انسان
Publish place: Veterinary Research & Biological Products، Vol: 35، Issue: 1
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 204
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_VTJ-35-1_010
تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1401
Abstract:
باکتری اشریشیاکلی از اعضای مهم فلور طبیعی روده انسان، حیوانات خون گرم و پرندگان می باشد. اغلب، عفونت های ایجاد شده توسط اشریشیاکلی به صورت فرصت طلب رخ می دهند و از عفونت های اصلی و شایع می توان به اشریشیاکلی اوروپاتوژنیک (UPEC) و اشریشیاکلی بیماریزا در پرندگان (APEC) اشاره نمود. در مطالعه ی حاضر، ۳۰ نمونه اشریشیاکلی خارج روده ای از ۳۰ شترمرغ مشکوک به کلی سپتی سمی و ۳۰ پلیت حاوی باکتری اشریشیاکلی از مبتلایان به عفونت ادراری از جمع آوری گشت. جدایه های مورد مطالعه از نظر ۸ ژن حدت مشترک (astA، iss، irp۲،papC،iucD، tsh، vat،cva A/B cvi cvaC و همچنین ۶ ژن مقاومت آنتی بیوتیکی (tetA، blaTEM، sul۱، aadA۱، aaC(۳)-IV، OnRA) بررسی شدند. نتایج حاصل از این مطالعه در میزان شیوع و فراوانی عوامل حدت بیانگر این بود که بیشترین میزان فراوانی در سویه های APEC مربوط به ژن های papC (۶۶/۱۶ درصد) و iss (۲۰ درصد) و در سویه های UPEC مربوط به ژن های irp۲ (۳۳/۵۳ درصد) و cva/cvi (۴۰ درصد) بوده است. همچنین در بررسی میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های APEC بیشترین فراوانی مربوط به ژن aac (۳)-IV (۳۰ دزصد) و بیشترین میزان مقاومت مربوط به ژن aadA۱ (۴/۸ درصد) بوده است. با وجود تفاوت های ژنتیکی در برخی از عوامل حدت بین دو گروه باکتری های مطالعه حاضر، نتایج ما نشان داد که شباهت های ژنتیکی عمده ای در جدایه های باکتری از انسان و شترمرغ وجود دارد. ضروری است مطالعات بیشتری در مورد اهمیت شیوع این عوامل حدت و ژن های مقاومت در اپیدمیولوژی و پاتوژنز باکتری در جمعیت انسانی و شترمرغ صورت گیرد.
Keywords:
Authors
حمید رضا فرزین
بخش تحقیقات موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شعبه مشهد، ایران.
ابولفضل غنی ئی
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران.
مجید جمشیدیان مجاور
بخش تحقیقات موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شعبه مشهد، ایران.
محدثه امیری
بخش تحقیقات موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شعبه مشهد، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :