اثر پرایمینگ بذر و نشاکاری بر برخی ویژگی های مورفولوژیک، عملکرد قند و اجزای عملکرد چغندرقند (Beta vulgaris)

به­منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر و سیستم کشت بر برخی خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ در مزرعه­ای واقع در شهرستان نقده استان آذربایجان غربی انجام گرفت. آزمایش به­صورت کرت­های خردشده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. نوع روش کاشت (مستقیم و انتقال نشاء) در کرت­های اصلی و پرایمینگ )اسید سالیسیلیک، جیبرلیک اسید، هیدروپرایمینگ و شاهد (عدم پرایمینگ) در کرت­های فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد اثر سیستم کاشت بر مقدار سدیم ریشه، آلکالیته، درصد قند خالص، ضریب استحصال، وزن خشک اندام هوایی، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس معنی­دار بود. اثر پرایمینگ بر کلیه صفات مورد بررسی معنی­دار بود. اثر متقابل دو تیمار نیز بر پتاسیم ریشه، درصد قند ناخالص، درصد قند خالص، ضریب استحصال قند، وزن خشک اندام­های هوایی، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس معنی­دار بود. در این بررسی کم­ترین محتوی سدیم ریشه، آلکالیته ریشه، به سیستم کشت نشاکاری اختصاص داشت، همچنین بالاترین شاخص کلروفیل و کم­ترین نیتروژن مضر، به تیمار هیدروپرایمینگ اختصاص یافت. بالاترین درصد قند ناخالص، درصد قند خالص، درصد استحصال قند، وزن خشک اندام هوایی، عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قند خالص و کم­ترین مقدار پتاسیم ریشه و درصد قند ملاس به سیستم کاشت نشاکاری همراه با تیمار هیدروپرایمینگ اختصاص داشت.

Keywords:

اسید سالیسیلیک , شاخص کلروفیل , نشاء , هیدرو پرایمینگ