ابعاد تعهد ورزشی نوجوانان ورزشکار بر اساس شیوه های فرزندپروری والدین

پژوهش حاضر با هدف بررسی ابعاد تعهد ورزشی نوجوانان ورزشکار بر اساس شیوه­های فرزندپروری والدین طراحی شد. روش پژوهش حاضر پیمایشی و کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش ۴۹۷ نفر از نوجوانان ورزشکار شهرستان لنگرود هستند که در شش رشته ورزشی به صورت هفته­ای سه جلسه در تمرین حاضر می­شدند. نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان و به صورت تصادفی ۲۴۱ نفر انتخاب شدند و به دو پرسشنامه تعهد ورزشی و فرزندپروری پاسخ دادند.  نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش هم زمان نشان داد با اینکه شیوه­ های فرزندپروری مقتدرانه و مستبدانه پدر اثر مثبت و معنی­داری بر تعهد، لذت و مشارکت نوجوانان دارد، اما شیوه فرزندپروری سهل­انگارانه پدر و مادر، رابطه معکوس و معنی­داری با ابعاد لذت و مشارکت نوجوانان در فعالیت های ورزشی دارد. علاوه بر این، مانند پدران، مادران نیز با استفاده از سبک فرزندپروری مقتدرانه، در مقایسه با شیوه فرزندپروری مستبدانه، به نسبت بیشتری اثر مثبت و معنی­داری بر ابعاد تعهد ورزشی نوجوانان ورزشکار دارند. این یافته ها به روشنی نشان می دهد والدینی که از روش منطقی برای سبک فرزندپروری استفاده کرده اند اثر بیشتری روی تعهد ورزشی فرزندان داشته اند. از این رو پیشنهاد می شود به منظور افزایش تعهد ورزشی نوجوانان در محیط های ورزشی، به والدین آموزش داده شود تا زمان بیشتری صرف صحبت با فرزندان کنند، زیرا این کار آثار مثبتی در نگرش نوجوانان به ورزش دارد.

Keywords:

تعهد ورزشی , سبک های فرزندپروری , مستبدانه , مقتدرانه , سهل گیرانه