احداث سدهای بزرگ به واسطه مزایای اقتصادی- اجتماعی و هزینه های زیاد موضوعی بحث برانگیز می باشد. در طی سالهای اخیر
اثرات زیست محیطی بعنوان عاملی در توجیه پذیری طرحها دخالت نموده و اجرای پروژها را ممکن و یا غیرممکن ساخته است. محیط زیست به عنوان منبعاصلی حیات و مهم ترین ساختگاه هدف های بشری است و به دلیل محدودیت منابع زیست محیطی و برگشت ناپذیری آنها بسیاری ازافق های آتی بشر در ابهام قرار گرفته است. متاسفانه در بیشتر سدهای احداث شده در کشورمان بصورت جامع توجه به
اثرات زیست محیطی نشده است. هدف در این مقاله ارزیابی زیست محیطی
سدسازی و اثرات بهداشتی و بیولوژیکی سدها می باشد. همچنین اثرات سد سازی بر فون و فلور منطقه و ارایه راهکارهایی برای مناطق خشک را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج این مطالعه نشان داد که تجمع مواد آلاینده در پشت سدها و راکد بودن انهاباعث افزایش آلودگیهای خاک و آب که منجر به شیوع بیماریها در انسان و سایر موجودات زنده می گردد. تغیرات در کیفیت آب پشت سدها از جمله دما، مواد مغذی، گازهای حل شده و همچنین تغییر آب و هوای منطقه (رطوبت، درجه حرارت) باعث تنوع زیستی منطقه می شود. احداث سدهای زیر زمینی در مناطق خشک و بکار گیری
فناوری نانو راهکارهای مناسبی جهت کاهش اثرات منفی سد سازی می باشد.