مدل یابی ساختاری باورهای فراشناختی مختل و اضطراب کرونا: نقش واسطه ای سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت

پژوهش حاضر با هدف نقش واسطه ای سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در رابطه بین باورهای فراشناختی مختل و اضطراب کرونا صورت پذیرفت. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر بود که در سال تحصیلی ۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند. ۲۳۰ دانشجو به صورت آنلاین در این مطالعه شرکت کردند و به پرسشنامه های اضطراب کرونا ویروس (علی پور، قدمی، علی پور و عبداله زاده)، فرم کوتاه پرسشنامه فراشناخت (ولز و کارترایت هاتون) و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت (والکر، اسچریست و پندر) پاسخ دادند. یافته های حاصل از تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری نشان داد که باورهای فراشناختی مختل دارای اثر مستقیم و مثبتی بر اضطراب کرونا بود؛ اما بر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت اثر مستقیم نداشت. همچنین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت دارای اثر منفی بر اضطراب کرونا بود. نتایج غیرمستقیم نشان داد که سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت نتوانست نقش میانجی گری در رابطه بین باورهای فراشناختی مختل و اضطراب کرونا ایفا کند. به منظور کاهش اضطراب کرونا در دانشجویان، شایسته است که متخصصان، ارتقای رشد شخصی و معنوی، ارتباط مثبت و سازنده با دیگران، مسئولیت پذیری در سلامت و همچنین کاهش باورهای فراشناختی مختل را مورد توجه قرار دهند.

Keywords:

باورهای فراشناختی مختل , سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت , اضطراب کرونا