تاثیر ویژگی های چیدمان فضایی بر ارتقای کیفیت محیط بستری

مقدمه: این تحقیق به بررسی تاثیر ابعاد و چیدمان فضایی اتاق های بستری بر بهبود بیماران با رویکردی میان دانشی در تحلیل محیط میتنی بر علوم داده پرداخت. روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش ترکیبی (Mixed method) از مرور شواهد مطالعات پیشین و کدنویسی در محیط برنامه نویسی پایتون انجام گرفت. داده های تحقیق شامل مشخصات دموگرافیک، شرح حال بیماران و ویژگی های محیطی بود که از طریق سیستم HIS بیمارستان (Hospital Information System)  و مشاهده میدانی گردآوری شد. این مطالعه به صورت مقطعی در سال ۹۸ و با حجم نمونه ۳۳۰ بیمار در بیمارستان امید انجام شد. همبستگی داده ها از طریق ترسیم نقشه های حرارتی و آزمون مجذور کای با سطح معنی داری (α < ۰.۰۵) سنجیده شد. یافته ها: بر اساس آزمون Chi-squared دو ویژگی شامل تعداد تخت ها و چشم انداز قابل مشاهده از پنجره با مدت بستری بیماران همبسته بودند. هم چنین طبق نقشه حرارتی فاصله اتاق ها از ایستگاه پرستاری و ورودی بخش به ترتیب با مقادیر همبستگی ۰.۶۹ و ۰.۷۶ در مقایسه با وسعت اتاق ها با مقدار همبستگی۰.۵ ارتباط بیشتری با مدت بستری بیماران داشتند. تاثیر طول اتاق نسبت به عرض آن به ترتیب با مقادیر همبستگی ۰.۵۲ و ۰.۴۸ بیشتر بود. میان دو ویژگی های راست یا چپ دست بودن و هم چنین موقعیت تخت ها نسبت به پنجره با مدت بستری بیماران ارتباط معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج کلی تحقیق تاثیر چیدمان محیط بر بهبود بیماران را تایید کرد. هم چنین این تحقیق گامی در توسعه حوزه طراحی مبتنی بر شواهد ارائه کرد.

Keywords:

چیدمان فضایی , طول مدت بستری , اتاق بیمار , تحلیل داده , طراحی مبتنی بر شواهد