اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر میزان رضایت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی دانشجویان زن دانشگاه علوم پزشکی
Publish place: Journal of women study of family، Vol: 14، Issue: 54
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 159
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSF-14-54_008
تاریخ نمایه سازی: 23 فروردین 1401
Abstract:
رضایت زوجین از عوامل اساسی تعیین کیفیت زندگی مشترک و نحوه حل تعارضات زناشویی است، بااین حال در ارتباط با سایر سازه های موثر کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر رضایت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی دانشجویان زن دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه علوم پزشکی ۲۵ تا ۴۰ ساله بودند که از بین آنها تعداد ۴۵ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه های رضایت زناشویی اینریچ و تعارضات زناشویی ثنایی داده های پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری برای هر مشارکت کننده به دست آمد. گروه آزمایش به مدت ده جلسه و هفته ای دو بار تحت آموزش مبتنی بر مهارت های ارتباطی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از تحلیل واریانس مکرر و نرم افزار SPSS-۲۳ استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد میزان رضایت زناشویی در گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) رضایت زناشویی از (۷۶/۸)۲۰/۱۲۶ در قبل از مداخله به (۴۷/۹) ۶۰/۱۵۵ بعد از مداخله و به (۲۶/۹) ۶۰/۱۶۲ در مرحله پیگیری افزایش یافت، همچنین در گروه گواه، میانگین (انحراف معیار) رضایت زناشویی زنان از (۶۴/۱۰) ۲۶/۱۲۶ در قبل از مداخله به (۸۹/۱۰) ۴۶/۱۲۴ بعد از مداخله و به (۷۴/۸) ۴۰/۱۲۱ در دوره پیگیری کاهش یافت (۰۱/۰P<). تفاوت گروه آزمایش در هر سه مرحله از نظر آماری معنادار بود، بجز مرحله پس آزمون و پیگیری که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود (۰۱/۰>P). همچنین در زمینه تعارضات زناشویی در گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) از (۸۶/۵)۰۶/۱۳۶ در قبل از مداخله به (۱۷/۶) ۸۶/۱۱۰ بعد از مداخله و به (۵) ۱۰۲ در مرحله پیگیری کاهش یافت. همچنین در گروه گواه، میانگین (انحراف معیار) تعارض زناشویی زنان از (۸۳/۴) ۳۳/۱۳۷ در قبل از مداخله به (۵۳/۴) ۴۶/۱۳۵ بعد از مداخله و به (۷۰/۶) ۶۰/۱۳۴ در مرحله پیگیری کاهش یافت، که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰۱/۰P<). این مطالعه نشان داد آموزش مهارت های ارتباطی توانسته منجر به کاهش تعارضات زناشویی و افزایش سطح رضایت زناشویی زنان در مراحل پس آزمون و پیگیری شود.
Keywords:
Authors
مینا آذرنیک
گروه روانشناسی سلامت ،واحد بین المللی کیش ،دانشگاه آزاد اسلامی ،جزیره کیش ، ایران.
امین رفیعی پور
استادیار ، گروه روانشناسی ، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه پیام نور ، تهران ، ایران ( نویسنده مسئول ) rafiepoor@pnu.ac. ir
محمد حاتمی
دانشیار ، گروه روانشناسی بالینی ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ، دانشگاه خوارزمی ، تهران ، ایران
مهساسادات موسوی
استادیار ، گروه مامایی و بهداشت باروری ، مرکز تحقیقات سلامت جامعه ، واحد اصفهان (خوراسگان ) ، دانشگاه آزاد اسلامی ، اصفهان ، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :