بکار گیری معماری سبز در ساختمان های آموزشی با رویکرد بهبود کارایی انرژی ساختمان استفاده از انرژی های تجدید پذیر- به ویژه انرژی خورشیدی

با توجه به پایان پذیر بودن منابع انرژی تجدید ناپذیر، شناخت و به کارگیری راهکارهای معماری در راستای سیاست های توسعه پایدار و سعی در کاهش مصرف انرژی امری ضروری است. طی سال های اخیر، در کشورهای پیشرفته، تمرکز بر روی به کارگیری انرژی های پاک از جمله انرژی خورشیدی، در راستای بهسازی و نوسازی ساختمان های موجود، از نقطه نظر انرژی، افزایش یافته است. با توجه به اینکه بخش ساختمان بزرگترین مصرف کننده انرژی در ایران می باشد و ساختمان های آموزشی ۲/۲ مصرف انرژی را در بخش ساختمان به خود اختصاص می دهند، بهسازی و مقاوم سازی ساختمان های آموزشی موجود از طریق به کارگیری انرژی های پاک، پتانسیل قابل توجهی در راستای پایداری و صرفه جویی مصرف انرژی فراهم می آورد. این مقاله به دنبال شناسایی راهکارهای غیرفعالی است که با به کارگیری آن ها در ساختمان های آموزشی موجود، می توان کارایی انرژی آن ها را بهبود بخشید. در این پژوهش با بررسی اقدامات عملی و نظری انجام شده در زمینه ارتقای کارایی انرژی ساختمان های آموزشی موجود، نتیجه می گیریم که به کارگیری استراتژی هایی در پوسته حرارتی ساختمان از جمله: مقاوم سازی دیوارهای خارجی، اصلاح خصوصیات پنجره ها، WWR مناسب، نصب سایبان های موثر در هر جبهه، اصلاح فرم و متریال بام ساختمان و افزودن فضای الحاقی به بنا، مصرف انرژی ساختمان به میزان چشمگیری کاهش می یابد.

Keywords:

معماری سبز , راهکارهای غیرفعال , ساختمان آموزشی , بهبود کارایی انرژی , کاهش مصرف انرژی