بررسی تطبیقی بافت فرسوده شهری از منظر پایداری اجتماعی- فرهنگی و ارائه راهکارهای مناسب در جهت بازآفرینی محله ( نمونه موردی: محله های سیچان و جوباره اصفهان)

محلات قدیمی شهرها که دارای بافتی با ارزش و کهن بوده اند، به مثابه قلب تپنده شهرها به حساب می آیند و امروزه کارکرد های اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی خود را از دست داده اند. بازآفرینی شهری رویکردی است که درصدد احیا و معاصرسازی این محلات سنتی گام بر می دارد و تلاش تزریق روحی دوباره در این مناطق و فراهم آوردن شرایطی برای حضور و مشارکت همگان در فرآیند آن، از اهداف ارزشمند این رویکرد است. توسعه پایدار و بازآفرینی شهری مولدهایی هستند در جهت بازگرداندن رونق و توسعه به مناطق مورد نظر پروژه های بازآفرینی شهری تا چرخه فعالیت زنده و پویا را در این مناطق به راه اندازد. در همین راستا چگونگی تاثیر رویکرد توسعه پایدار در فرآیند بازآفرینی شهری در محلات سنتی مساله اساسی این پژوهش است (حسن سجادزاده، سجادزلفی گل۱۳۹۴). هدف تحلیلی برطرحهای بازافرینی شهری بافت فرسوده محله هاوارائه راهکارهایی برای استفاده بهینه از این فضاها ضمن حفظ هویت بافت است. روش تحقیق پژوهش حاضر متاثر از ماهیت پرسش پژوهش بر مبنای مطالعه اسنادی ، کتابخانه ای و همچنین روش تحلیل محتوا و استدلال منطقی تهیه و تنظیم شده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن هستند که رویکرد یکپارچه، کاربرد مفهوم مشارکت در همکاری بخشهای خصوصی و دولتی، تا کید بر هویت محلی و حس مکان، شهرها به عنوان مکانهای رقابتی ، محیطهایی به لحاظ اجتماعی همه شمول و به لحاظ اقتصادی شکوفا و عرصه های عمومی سرزنده از اهم مولفه ها و معیارهای بازآفرینی شهری پایدار با اولویت پایداری اجتماعی میباشند. (مهرانوش، مفیدی۱۳۹۳) نتایج تحقیق نشان می دهند با توجه به اینکه ابعاد محرک توسعه شامل چهار بعد: اجتماعی ، فرهنگی، اقتصادی، کالبدی فضایی و زیست محیطی می باشد بر این اساس بعد اجتماعی فرهنگی در محله سیچون اولویت بیش تری را به خود اختصاص داده و توجه به مسائل و موضوعات اجتماعی مسئله اصلی رویکرد محرک توسعه در محله سیچون می باشد.

Keywords:

بازافرینی شهری , پایداری اجتماعی , پایداری فرهنگی , بافت فرسوده , توسعه شهری