اثرات گسترش راه های ارتباطی و مدیریت برنامه ریزی شهری در تبدیل روستا ریگ کپوت به شهر

خدمات زیربنایی مانند راه های ارتباطی از مهمترین عوامل توسعه ای جوامع مختلف محسوب شده و این مساله در جامعه بشری امروز نیز همواره مورد توجه دولتمردان بوده و هست تا جایی که از جاده همیشه به عنوان رکن مهم توسعه یاد می شود. سیستم حمل و نقل روستا – شهری و راه روستایی نقش مهمی در پیش گیری از محرومیت اجتماعی، اقتصادی و انزوای مناطق دور افتاده و روستایی بر عهده دارد و در همه جوامع پیش نیاز پیشرفت و توسعه می باشد. امروزه صاحبنظران بین المللی بر این اعتقاد هستند که باید جدای از سیاست ها و استراتژی های کلان توسعه، به طور ویژه و مشخص به امر توسعه روستاها و ریشه کنی فقر گسترده ای که بر آنها حاکم است، پرداخت. چرا که کمبود درآمد جامعه روستایی و نیز کمبود امکانات اجتماعی مورد نیاز روستاها ازجمله خدمات بهداشتی، آموزشی، بیمه و تامین اجتماعی، خطوط ارتباطی، امنیت، آب آشامیدنی، سوخت، برق و... واقعیتی عریان و ملموس است. یکی از دلایل عقب ماندگی روستایی و عدم میل به ماندگاری جمعیت در نواحی روستایی ضعف امکانات، خدمات رسانی و عدم دسترسی آسان جمعیت به مراکز ارائه خدمات است. شناسایی موانع موجود در مسیر دستیابی روستاها به امکانات و در راستای توسعه پایدار روستایی و جلوگیری از مهاجرت روستائیان بسیار حائز اهمیت می باشد. توجه عمومی به توسعه پایدار در روستاها، مستلزم همکاری و همیاری عوامل دولتی و غیر دولتی در کنار جوامع روستایی است، در شرایط کنونی نبود زیرساخت های مواصلاتی و راه ها و وجود جاده های خاکی و نامطلوب بودن آسفالت راه های روستایی یکی از عوامل مهاجرت روستاییان به شهرها است. روستای ریگ کپوت که در مسیر مواصلاتی بزرگراه ایرانشهر – بمپور و جاده ترانزیت چابهار- میلک قرار دارد، با توجه به قابلیتهای زیادی ازقبل شرایط کشاورزی و دامداری ،تجارت و ... این روستا توان جذب مهاجر از سایر شهرهای استان را دارد و در حال حاضر با توجه به شواهد عینی این روستا با افزایش جمعیت و گسترش فیزیکی در حال تبدیل شدن به یک شهر با جمعیتی بیش از ده هزار نفر طی یک یا دو سال آینده خواهد شد.

Keywords:

راه های ارتباطی , توسعه پایدار , روستای ریگ کپوت , امکانات , مدیریت برنامه ریزی شهری