پایداری اجتماعی؛ ضرورت امتداد کالبد معماری و فرهنگ دینی - مردمی در پیدایش و توسعه فضاهای زیستی (نمونه موردی: میدانچه کلهر کاشان)

در سه دهه گذشته مفهوم توسعه پایدار مطرح شده و در ابعاد مختلف، بر تصمیمات گوناگون به ویژه در زمینه معماری و شهرسازی تاثیر گذاشته است. بعد اجتماعی یکی از ابعاد اصلی توسعه پایدار به شمار می رود که بر مفاهیمی مانند عدالت، آموزش، خلاقیت، مشارکت، شادی، میراث فرهنگی و زیستی، رفاه و کیفیت زندگی تاکید دارد و بی توجهی به آن می تواند خسارات جبران ناپذیری در زمینه های اجتماعی، اقتصادی، امنیتی و فرهنگی به بار آورد. در همین راستا در این پژوهش به بررسی ضرورت امتداد کالبد معماری و فرهنگ دینی - مردمی در پیدایش و توسعه فضاهای زیستی در میدانچه محله «کلهر» واقع در شهرستان کاشان پرداخته و به این سوال که این مرکز محله چگونه با رفع نیازهای فرهنگی، اعتقادی و اقتصادی مردم به فضایی زیستی مبدل شده و با ایجاد پایداری اجتماعی زندگی را برای مردم محله کلهر مطلوب تر می ساخته است پاسخ می دهیم. روش تحقیق به کارگرفته شده، توصیفی تاریخی است و از طرق مصاحبه، پیمایش میدانی و رجوع به اسناد و مدارک و متون تاریخی به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. بررسی های انجام شده نشان می دهد در این میدانچه عناصر و بناهای مختلفی وجود داشته که هریک قوانین و فرهنگ خاص خود را به همراه دارد، بااین حال این مرکز محله از دیرباز زمینه هماهنگ سازی فرهنگ و قوانین مخصوص هریک را فراهم می نموده است، درحالی که برخی از مداخلات معاصر از رونق این میدانچه کاسته و تهدیدی برای پایداری اجتماعی محله محسوب می شود.

Keywords:

پایداری اجتماعی , کاشان , فرهنگ دینی - مردمی , کالبد معماری , میدانچه کلهر , فضاهای زیستی