ضرورت شناسایی راهبردهای ساماندهی و مکانیابی بحران شهری با تاکید بر بافت های فرسوده شهری

با افزایش سریع جمعیت جهان، هرروز این جمعیت بیشتر در شهرها متمرکز می شوند به طوری که امروزه حدود نیمی از جمعیت کره زمین در شهرها ساکن هستند. پیش بینی شده است برای ۲۰ سال آینده از ۲.۲ میلیارد جمعیتی که به ساکنین زمین اضافه خواهند شد، ۲.۱ میلیارد ساکن شهرها خواهند بود. در این بین یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن مواجه هستند، موضوعحوادث طبیعی است. برای اتخاذ و اجرای سریع و صحیح تصمیم ها جهت کاهش آسیب پذیری و اثرات آنها قبل، حین و بعد از وقوع حوادث طبیعی مدیریت بحران لازم می باشد. امروزه بسیاری از شهرهای جهان درمعرض خطرات و آسیب های ناشی از بلایای طبیعی قرا ردارند. یکی از مهم ترین مسائلی که همواره مورد توجه سازمان های مسئول در مدیریت بحران قرار دارد انتخاب مکانی مناسب جهتاسکان موقت جمعیت های آسیب دیده از سوانح می باشد. بدیهی است عدم رعایت مکان گزینی صحیح ممکن است فاجعه دیگری حتی به مراتب وخیم تر از سانحه اولیه بدنبال داشته باشد. که از جمله این مناطق بافت فرسوده شهری می باشد که با وقوع حادثه و بحران صدمات جانی و مالی فراوانی را در پی خواهد داشت. برای رسیدن به این هدف با روش توصیفی- پیمایشی ابتدا مهم ترین عوامل درونیو بیرونی تاثیر گذار در بحران بافت های فرسوده شناسایی و به ترتیب اولویت بندی شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع وصحیح تصمیم ها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی راتحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است. یکی از اقداماتی که جهت مدیریت بحران صورت می گیرد اندیشیدن تدابیری جهتامداد رسانی پس از وقوع آن است. این پژوهش با هدف انتخاب مناسب ترین مکان جهت استقرار پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران و شناسایی کامل محل بافت در غالب مدل Swot می باشد

Keywords:

بافت فرسوده شهری , بهسازی و نوسازی , مدل Swot ,