معیارهای طراحی فضای سبز در شهر دوستدار کودک

در کشور ما ایران، زندگی مدرن و ماشینی، مراحل ابتدایی خود را سپری میکند و هر روز میل مهاجرت به سوی شهرهای بزرگ صنعتی افزون تر میشود. افزایش جمعیت و نیاز به اماکن مسکونی موجب تخریب خانه ها و بدیل آن به ساختمان های بلند مرتبه شده است. در چنین شرایطی فضاهای باز شهری اهمیت بیشتری مییابند چرا که کودکان و نوجوانان به عنوان یکی از بزرگترین گروه های اجتماعی نیازمند فضاهای باز شهری هستند؛ ولی متاسفانه گویی تعامل کودکان با فضاهای شهری در شهر جهان سوم ما بی اهمیت انگاشته شده است و شهر خطرناک ما هنوز نمی داند کودک را چگونه بپذیرد و ترجیح میدهد او را در اماکن محافظت شده نگه دارد تا زمانی که کودک به سن رویارویی با محیط شهری برسد. این در حالی است که با بررسی نیازها و مشکلاتی که کودکان در محیط های شهری با آن مواجه اند و برنامه ریزی و طراحی فضاهای شهری به گونه ای که آنان را به حضور فعال در شهر تشویق کند میتوان موجب ارتقا کیفیت این فضاها برای همگان گردید. از موارد حیاتی در طراحی و تو سعه فضاهای عمومی شهری، ایجاد فضاهای متنا سب با ادراک و نیاز کودکان است. بنابراین این پژوهش به دنبال تدوین اصول فضای باز از جمله پارک های محله ای در شهر دوستدار کودک است. پژوهش حاضر از نوع کیفی است و روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی در قالب پرسشنامه از کودکان است.

Keywords:

فضای باز , شهر دوستدار کودک , , پارک , محله , کودک