مقایسه ی اثربخشی آموزش به روش چند حسی و ادراکی- حرکتی در بهبود مهارت خواندن دانش آموزان نارساخوان

هدف این پژوهش، مقایسه ی اثربخشی روش چند حسی و ادراکی- حرکتی در بهبود مهارت خواندن دانش آموزان نارساخوان پایه ی دوم ابتدایی بود. پژوهش از نوع آزمایشی با سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) و با طرح پیش آزمون و پس آزمون چند گروهی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش آموزان نارساخوان پایه ی دوم ابتدایی شهرستان رشت که در سال تحصیلی۹۳-۹۲ مشغول به تحصیل بودند و به مرکز مشکلات یادگیری این شهر مراجعه کرده بودند. از میان مراجعه کنندگان به مرکز نمونه ای به حجم۶۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (۲۰ دانش آموز روش ادراکی- حرکتی، ۲۰ دانش آموز روش چند حسی و۲۰ دانش آموزگروه گواه) جایگزین شدند. سپس آزمون تشخیصی خواندن نما و آزمون هوش وکسلر کودکان بر روی هر سه گروه اجراگردید. شرکت کنندگان گروه های آزمایش در ۱۶ جلسه ۶۰ دقیقه ای، توسط روش های چند حسی و ادراکی- حرکتی، آموزش دریافت کردند. در پایان آموزش آزمون تشخیصی خواندن بر روی هر سه گروه اجرا گردید و داده ها با نرم افزار spss۱۹ وآزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نمرات پس آزمون در آزمون خواندن بیانگر تفاوت معنی دار میان گروه ها است. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که روش آموزش چند حسی موجب بهبود مهارت خواندن دانش آموزان نارساخوان نسبت به گروه ادراکی- حرکتی شده است (۰۰۱/۰>P).

Keywords:

روش چند حسی , روش ادراکی- حرکتی , مهارت خواندن , نارساخوانی