نقش حکمروایی شایسته در ارتقاء کیفیت محیط زیست شهری(نمونه موردی: شهر بجنورد)

بی توجهی به ظرفیت های قابل تحمل محیط زیست، بهره برداری نامناسب از منابع طبیعی، آزمندی انسان برای بهره کشی از محیط زیست و در اخر بی توجهی به منطق علم اقتصاد در سیاست گذاری های بهره برداری از منابع طبیعی و محیط زیستی، شرایطی را پدید آورده است که همه جوامع به نوعی با معضلات محیط زیستی دست به گریبان شدهاند. حکومتهای محلی تاثیر بسیاری بر چگونگی توسعه روابط محیط زیست شهری و چگونگی روابط متقابل شهرها با پس کرانه های خود و با اجتماعات جهانی دارند. در تحقیق حاضر به بررسی نقش مدیریت محلی مطلوب (حکمروایی شهری) در پایداری و ارتقائ محیط زیست شهری بجنورد پرداخته شده است. . نتایج تحقیق نشان میدهد که در میان ابعاد حکمروایی مطلوب شهری که از ۸ بعد بررسی شده ۳ بعد شارکت با میانگین ۳,۱۹، شفافیت با میانگین ۳,۹۷ و اثربخشی با میانگین ۳,۴۳ دارای تاثیر مثبت بر ارتقاء محیط زیست شهری در بجنورد بوده اند