تاثیر معنادرمانی گروهی بر بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی معتادان شهر یاسوج

هدف پژوهش تاثیر معنادرمانی گروهی بر بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی معتادان بود. روش پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری تمام معتادان شهر یاسوج در سه ماه اول سال ۱۴۰۰ بود که بااستفاده از روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۶۰ نفر ۳۰)نفر گروه آزمایش و ۳۰نفر گروه کنترل) در پژوهش شرکت داده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف و امیدبه زندگی میلر استفاده شد. داده ها بااستفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد، آموزش معنادرمانی گروهی سبب بهبود بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی معتادان شده است.

Keywords:

معنادرمانی گروهی , بهزیستی روانشناختی , امیدبه زندگی , معتادان