مطالعه شاخصهای توسعه مسکن شهری متناسب با رشد شهرهای خطی نمونه موردی: خراسان شمالی، شیروان

شاخصهای مسکن شاید کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی مسکن باشند که با اهداف مختلف و در راستای توسعه مسکن مطلوب، همواره مدنظر پژوهشگران مرتبط سیاستگذاری، برنامه ریزی و طراحی مسکن شهری بوده است. در همین راستا پژوهش حاضر با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر گردآوری داده ها از طریق مشاهده و داده های ثانویه شامل مطالعات کتابخانه ای و اسناد فرادست موجود، ضمن استفاده از ابزار و تکنیک SWOT و ماتریس تعاملی ارائه راهبرد و راهکار، در نمونهی شهر شیروان سعی دارد تا از زاویه ی نگرش توسعه شهرهای خطی و افقی نظیر نمونه ی این جستار، شاخصهای توسعه مسکن را بررسی و تحلیل نماید. طبق یافته های اصلی، جدا از ارائه شاخصهای مرتبط در ابعاد اجتماعی- فرهنگی- اقتصادی و کالبدی، بطور خاص عمر واحدهای مسکونی، فعالیتهای اقتصادی، شبکه حمل و نقل، توسعه جست و گریخته، توسعه نواری تجاری، تراکم ساختمانی پایین، تراکم جمعیتی، توسعه تک کاربری، تعداد واحدهای ساختمانی در منطقه در ارتباط با توسعه افقی شهر و الگوی مسکن قابل استناد و بررسی است. بعلاوه در شهرخطی شیروان نیز میتوان گفت برای هدایت توسعه مسکن شهر بایستی به رونق کاربریهای ۲۴ ساعته، تاکید بر پروژه ی نیمه کاره راه آهن، رونق بازار در نواحی شهر، بررسی تعداد خطوط اتوبوس و تاکسیرانی ها در نواحی شهر و بررسی فعالیت و مالکیت زمینهای بایر، توجه بیشتری نمود که در غیر اینصورت پایداری توسعه مسکن این شهر نه تنها قابل حصول نخواهد بود که پراکنده رویی بی هدف و تجاوز به حریم محیط زیست و طبیعی اطراف شهر، غیر قابل گریز خواهد شد.

Keywords:

پایداری توسعه , مسکن , توسعه مسکن , شاخص , شهرخطی , شیروان