سنجش تاثیر فضاهای عمومی بر روی کیفیت زندگی ساکنین محله ها (مطالعه موردی: محله های نارمک ، تهران پارس و مجیدیه)

در سال های اخیر و با گسترش نظریه ها و الگوهای شهرسازی در نظام طراحی محله ها و فضاهای شهری ایران، ظاهر بسیاری از محله ها و فضاهای شهری دچار تغییرات قابل توجهی شده است. بسیاری از محله ها الگوهای مناسبی از ساختمان و محیط مسکونی را برای ساکنین خود عرضه نموده اند در حالیکه هنوز محله هایی هستند که گرچه ممکن است دارای ساختمان های ایمن و پایدار باشند اما محیط مسکونی مناسبی ندارند و محله هایی نیز وجود دارند که هیچکدام از این دو ویژگی را ندارند. هدف از این انجام این پژوهش، مقایسه تطبیقی سه محله مجاور در محدوده شرق تهران شامل نارمک، تهران پارس و مجیدیه از منظر تاثیر فضاهای عمومی بر روی کیفیت زندگی ساکنین این محله ها است. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. ابزار تحلیل نیز آزمون آماری رتبه بندی فریدمن است تا بر اساس آن به ارزیابی شاخص های مورد نظر در پژوهش پرداخته شود. نتایج تحقیق نشان می دهد با توجه به شاخص های مطرح شده برای کیفیت فضاهای عمومی، کیفیت فضاهای عمومی در مجموع در محله نارمک بهتر از دو محله تهران پارس و مجیدیه است و همین موضوع موجب شده است که پایداری محیط مسکونی در این محله شرقی تهران بیش از دو محله دیگر باشد. در واقع می توان گفت آنچه که در دو محله تهران پارس و بخصوص مجیدیه باید بیشتر مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گیرد، توجه به سرزندگی و پویایی این محله ها به منظور افزایش حضور پذیری مردم در سطح فضاهای عمومی است.

Keywords:

پایداری , تهران , فضاهای عمومی , کیفیت محیط مسکونی , محله