اثر روش­های تمرینی آیروبیک و یوگا بر مولفه­های خود­ توصیفی بدنی دانشجویان دختر

خود پنداره ی بدنی می تواند تحت تاثیر برنامه های مداخله ای چون ورزش و تمرین بدنی یا برنامه های کاهش وزن قرار گیرد. بنا بر این ادراک بیشتر از نحوه ی شکل گیری و شیوه های تاثیر پذیری آن به وسیله ی روش های تمرینی مناسب، برای نیل به بهداشت روانی و رفتار مطلوب فردی، نقش مهمی را ایفا می کند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر روش های تمرین آیروبیک و یوگا بر مولفه های خود توصیفی بدنی دانشجویان دختر است. روش کار: تعداد ۵۷ دانشجوی دختر غیر فعال دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه ی سنی ۲۵-۱۹ سال که تجربه ای در روش های تمرینی منتخب نداشتند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی و به تعداد مساوی به سه گروه تجربی آیروبیک، یوگا و شاهد تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه های تجربی، به مدت ۱۰ هفته (۲ جلسه در هفته و۶۰ دقیقه در هر جلسه) در برنامه ی تمرینی مشخص شرکت کردند، اما آزمودنی های گروه شاهد در این مدت در هیچ برنامه تمرینی سازمان یافته ای شرکت نداشتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ی خود توصیفی بدنی در شروع و پایان برنامه ی تمرین استفاده شد و داده ها از طریق تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. یافتهها: در پایان دوره ی تمرین، خود پنداره ی بدنی و مولفه های قدرت و فعالیت بدنی در گروه یوگا نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بالاتر بود (۰۵/۰P<). مولفه ی هماهنگی نیز در گروه یوگا و آیروبیک به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (۰۵/۰P<). نتیجهگیری: بر اساس نتایج فوق تمرینات یوگا در بهبود برخی از مولفه های خود توصیفی بدنی از مزیت نسبی برخوردار است.