اثر بخشی درمان شناختی رفتاری و درمان دارویی بر علایم اضطراب و تکانشگری مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

ارزیابی کارآمدی درمان های اختلال شخصیت مرزی هدف بسیاری از پژوهش ها بوده است. ما تکنیک های شناختی رفتاری، دارو درمانی و ترکیب آن ها را در این مطالعه مقایسه نمودیم. روش کار: در این کارآزمایه ی بالینی با مجوز کمیته ی اخلاق دانشگاه، ۴۰ مرد مبتلا، به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند. برای تمام بیماران بعد از اخذ رضایت نامه، آزمون اضطراب بک و پرسش نامه ی تکانشگری در مرحله پیش آزمون به کار گرفته شد. برای گروه اول دارو درمانی (لیتیوم و فلوکستین) استفاده شد و برای گروه دوم درمان شناختی رفتاری ۱۶ جلسه۹۰ دقیقه ای انجام شد. برای گروه سوم ترکیبی از هر دو درمان به کار رفت. گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نداشتند. آزمون های فوق در مرحله ی پس آزمون نیز در چهار گروه انجام شدند. تغییرات چهار گروه با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس و توکی مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: مقایسه ی نمرات تکانشگری پس آزمون در چهارگروه نشان دهنده ی تفاوت معنی دار بین آن ها بود (۷۱/۳۹ = f ، ۰۰۱/۰=P) به طوری که بر اساس آزمون توکی درمان ترکیبی و درمان دارویی بهبود بیشتری را نسبت به دو گروه دیگر داشتند (۰۰۱/۰=P). مقایسه ی نمرات اضطراب پس آزمون نیز در چهار گروه نشان دهنده ی تفاوت معنی دار بین گروه ها بود (۱۱/۵ = f ، ۰۰۶/۰=P) به طوری که درمان روان شناختی در مقایسه با هر سه گروه دیگر بهبود بیشتری را حاصل کرده بود (۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری با هدف قرار دادن علایم تکانشگری و اضطراب در این اختلال می تواند موجب تعدیل علایم شود.

Keywords:

اختلال شخصیت مرزی , اضطراب , تکانشگری , دارو درمانی , درمان شناختی رفتاری