مطالعه بیماری اسکا و پتری انگور در استان کرمان

طی مطالعه ای که در سال ۱۳۸۹ به منظور بررسی بیماری پتری و اسکای انگور در استان کرمان صورت گرفت، از باغ های مناطق مختلف از جمله خانوک، محی آباد، قوام آباد، حمیدیه، ماهان، عرب آباد، سیرجان، سیرچ، کرمان، بردسیر، جوپار، هوتک، چترود، گلباف، دلفارد و رابر بازدید به عمل آمد. از شاخه و تنه درختان بیمار که دارای علایم خارجی بیماری زوال شامل زرد و قهوه ای شدن نواحی بین رگبرگ ها، پژمردگی، کاهش رشد، کم برگی و سرخشکیدگی و علایم داخلی مانند تغییر رنگ بافت چوب و آوندها در برش عرضی بودند نمونه برداری شد. جداسازی عوامل قارچی از نواحی بافت آلوده و با استفاده از محیط کشت های PDA (Potato Dextrose Agar) و MEA (Malt Extract Agra) انجام گردید. جدایه های به دست آمده براساس خصوصیات ریخت شناسی و محیط کشت شناسایی شدند. در مجموع ۲۱۶ جدایه قارچ از درختان انگور که علایم زوال را نشان می دادند به دست آمد که در این میانPhaeoacremonium aleophilum (=Pm. aleophilum) (۸۳/۲۰ %)، (=Pa. chlamydospora)  Phaeomoniella chlamydospora (۱۱/۱۱%) و Pm. parasiticum (۹۵/۶ %) مهم ترین گونه هایی بودند که از درختان بیمار جداسازی و شناسایی شدند. در این مطالعه، علایم بیماری اسکا تنها در ۵۷/۲۸ درصد از باغ های مورد مطالعه و ۲۵/۲۳ درصد از کل درختان نمونه برداری شده مشاهده گردید درحالی که علایم مشابه بیماری پتری در ۴۳/۷۱ درصد از باغ های مورد مطالعه و ۷۵/۷۶ درصد کل درختان نمونه برداری شده دیده شد. براساس نتایج به دست آمده بیماری پتری انگور در استان کرمان اهمیت و پراکندگی بیشتری نسبت به بیماری اسکا دارد.  

Keywords:

زوال انگور , Phaeoacremonium spp , Phaeomoniella chlamydospora