بررسی مقایسه ای بربرین و بر بامین بر بقاء سلولی، شاخص های آنتی اکسیدانتی و گلاکیشنی دو رده سلولی سرطانی بزرگ A-۵۴۹ و کوچک H-۴۴۶ ریه

هدف: تعیین توان ضدسرطانی غلظت های مختلف دو ماده آلکالوئیدی بربرین و بربامین بر علیه سلول های سرطانی ریه A-۵۴۹,H-۴۴۶ و همچنین بررسی اثرات آن ها بر شاخص های آنتی اکسیدانی و گلایکیشنی به عنوان یک مکانیسم احتمالی دخیل در نتایج بدست آمده است. روش کارغلظت های ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰، ۲۵۰ میکروگرم بر میلی لیتر از بربرین و بربامین به صورت جداگانه در محیط کشت دو رده سلولی وارد کرده و بعد از ۴۸ ساعت، درصد زنده مانی تعیین شد و بر عصاره سلول و محیط کشت فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز SOD و کاتالاز CAT و بیومارکر تخریب لیپید، مالون دی آلدئید MDA و تخریب پروتئین دی تیروزین و محصولات نهائی گلایکیشن که شامل پنتوزیدین و کربوکسی متیل لایزین ارزیابی شدند. یافته ها سطح آنزیم SOD به نحو معنی داری توسط بربامین و غیر معنی دار به همراه CAT توسط بربرین در روندی وابسته به غلظت کاهش داشت. برعکس مقدار MDA و دی تیروزین توسط بربامین نسبت به بربرین به نحو معنی داری افزایش یافت و هردو نسبت به کنترل تفاوت شاخص داشتند. درصد زنده مانی رده H-۴۴۶ تحت اثر بربامین کاهش بیشتری نسبت به رده A-۵۴۹ نشان داد. درصد زنده مانی تا غلظت ۲۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر وابسته به غلظت ، کاهش قابل توجهی داشت و بعد از آن تغییر نامحسوب ایجاد کرد پنتوزیدین و کربوکسی متیل لایزین هر دو تحت اثر بربامین افزایش معنی دار نسبت به کنترل و تیمار بربرین داشتند. نتیجه گیری هر دو ماده با برتری شاخص بربامین اثر ضدسرطانی داشتند و در این پدیده از یک سو با کاهش توان آنزیم های آنتی اکسیدانی و افزایش تخریب اکسیداتیو و از طرف دگیر، با افزایش گلایکیشنی تاثیرات سوء بر مولکول های حیاتی دارد که احتمالا این مکانیسم سمیت ایندو ماده بوده است.

Keywords:

بربامین , بربرین , رده سلولی A-۵۴۹و H-۴۴۶ , انزیم های آنتی اکسیدانتی , مارکرهای گلایکیشنی