بررسی رابطه جهت گیریهای ارتباطی خانواده با انزوای ا جتماعی دانش آموزان عضو شبکه های مجازی اجتماعی با توجه به نقش میانجی گرایانه اعتماد به نفس

پژوهش حاضر به بررسی رابطه جهت گیری های ارتباطی خانواده با انزوای اجتماعی دانش آموزان عضو شبکه های مجازی اجتماعی با توجه به نقش میانجی گرایانه اعتماد به نفس پرداخته است. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه دانش آموزان عضو شبکه های مجازی اجتماعی دوره متوسطه دوم ناحیه ۱ شهر مشهد در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. نمونه مورد بررسی شامل ۱۰۰ نفر از دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. گردآوری داده ها در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های انزوای اجتماعی راسل و همکاران (۱۹۷۶)، جهت گیری های ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰) و اعتماد به نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد، از طرفی به منظور اثبات یا رد فرضیه های تحقیق از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد و در کلیه تجزیه و تحلیل های آماری این پژوهش از نرم افزار Amos و SPSS استفاده گردید. نتایج فرضیه اصلی حاکی از آن بود که اعتماد به نفس نقش میانجی گرایانه در رابطه جهت گیری های ارتباطی خانواده با انزوای اجتماعی دانش آموزان عضو شبکه های مجازی اجتماعی دارد (P<۰/۰۵ (همچنین نتایج نشان داد که بین جهت گیری گفت و شنود با انزوای اجتماعی رابطه منفی وجود داردP<۰/۰۵ (بین جهت گیری همنوایی با انزوای اجتماعی رابطه مثبت معناداری وجود داردP<۰/۰۵ (و بین مولفه های اعتماد به نفس تحصیلی، اعتماد به نفس خانوادگی، اعتماد به نفس بین فردی اعتماد به نفس اجتماعی با انزوای اجتماعی رابطه منفی معنی داری وجود داردP<۰/۰۵

Keywords:

اعتماد به نفس , انزوای اجتماعی , جهت گیری های ارتباطی خانواده , دانش آموزان عضو شبکه های مجازی اجتماعی