تاثیر تنوع محیطی بر عملکرد گل و اسانس ژنوتیپ های برتر گل محمدی (Rosa damascena) (مطالعه موردی: استان کردستان)

ارزیابی سازگاری محیطی جزو مهم­ترین نیازهای ژنوتیپ­های گل محمدی(Rosa damascena) به عنوان یکی از گونه­های معطر و دارویی مهم کشور است. این تحقیق با هدف ارزیابی عملکرد گل و اسانس پنج ژنوتیپ­ برتر (KR۲، IS۳، IS۴، IS۸ و YZ۲) به مدت پنج سال (۱۳۹۰-۱۳۹۴) تحت دو شرایط اقلیمی سرد نیمه خشک (سقز) و نیمه مرطوب (مریوان) در کردستان بصورت کرت­های خرد شده با سه تکرار اجراء شد. نتایج تفاوت معنی­داری از لحاظ صفات عملکرد گل و اسانس بین مکان­ها (L)، سال­ها (Y) و ژنوتیپ­ها (G) و نیز اثرات متقابل آنها نشان داد. میانگین کل بازده اسانس ۰۲/۰ درصد و عملکرد گل و اسانس برابر ۲/۷۵۷ کیلوگرم و ۹/۱۸۸ گرم در هکتار بود. عملکرد گل و اسانس ژنوتیپ­ها در سقز بیشتر از مریوان، اما درصد اسانس آنها در مریوان بیشتر بود که موید آن است که در مناطق خنک­تر، عملکرد گل بیشتر ولی نسبت اسانس گل کمتر است. در مجموع، سه ژنوتیپ KR۲، IS۸ و IS۴ برای کاشت در کردستان و مناطق مشابه توصیه می­شوند. با توجه به تنومندی و عملکرد بالای گل، ژنوتیپ KR۲ با منشا کردستان برای اهداف تولید گل و ژنوتیپ­های گروه اصفهان مانندIS۸ و IS۴ برای تولید اسانس اولویت دارند. در کل، با لحاظ توام صفات عملکردی تولید گل و اسانس ژنوتیپ­هایIS۸، IS۴ و  KR۲ برای مناطق سرد و نیمه­خشک مانند سقز و IS۴ و KR۲ برای مناطق نیمه مرطوب مانند مریوان سازگاری بیشتری داشته و  برای کاشت و توسعه گل محمدی توصیه می­گردند.

Keywords:

سازگاری , گل محمدی (Rosa damascena) , مناطق نیمه خشک سرد , مناطق نیمه مرطوب