رابطه هوش هیجانی و شادکامی با نقش میانجی انعطاف پذیری روانشناختی در بین دانشجویان در زمان همه گیری ویروس (کووید-۱۹)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی دانشجویان با نقش میانجی انعطاف پذیری روانشناختی دردوران بحران همه گیری ویروس (کووید-(۱۹ انجام گرفت. روش اجرای این پژوهش توصیفی (غیرآزمایشی) و طرح پژوهش، همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. کلیه ی دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی شهر تهران درسال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ به تعداد ۳۷۰۰ نفر، جامعه آماری این پژوهش را تشکیل میدادند. روش نمونه گیری، دردسترس بود و ۱۷۲ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ ، مقیاس پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) و مقیاس نسخه دوم پرسش نامه پرسش نامه پذیرش و عمل بوند (۲۰۰۷) استفاده شد. در مطالعه حاضر، به منظور آزمون روابط ساختاری بین هوش هیجانی و شادکامی و انعطاف پذیری روان شناختی از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار Amos استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هوش هیجانی بر انعطاف پذیری روان شناختی اثر مستقیم دارد و انعطاف پذیری روان شناختی بر شادکامی تاثیر مستقیم میگذارد. همچنین هوش هیجانی با واسطهی انعطاف پذیری روان شناختی بر روی شادکامی اثر غیر مستقیم می گذارد. درنتیجه نتایج پژوهش حاضر از نقش میانجی انعطاف پذیری روان شناختی در رابطه ساختاری هوشهیجانی و شادکامی دانشجویان حمایت میکند.

Keywords:

هوش هیجانی , شادکامی , انعطاف پذیری روانشناختی , دانشجویان