اثرات افزایش دما بر رفتار تهاجمی و حساسیت به قارچکش در بیمارگر سوختگی غلاف برنج (Rhizoctonia solani AG-۱ IA)

رفتار تهاجمی و حساسیت به قارچکش در سه جمعیت بیمارگر سوختگی غلاف برنج، Rhizoctonia solani AG-۱ IA،  نسبت به تغییرات دما، با تعیین میزان بیماری روی برگ های بریده برنج و اندازه گیری رشد رویشی در محیط غذایی PDA به ترتیب حاوی چهار و پنج غلظت مختلف از قارچکش های آزوکسی استروبین و پروپیکونازول در شرایط آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها نشان داد که هیچ گونه علایمی از بروز بیماری به ترتیب در ۴۰، ۶۰ و ۲۰ درصد از ژنوتیپ های جمعیت های رشت، تنکابن و آمل در دمای ۳۴ درجه مشاهده نگردید، درحالیکه همه ژنوتیپ ها در دمای مذکور قادر به رشد در محیط غذایی PDA بوده اند. نتایج  بررسی کارآیی قارچکش ها در دمای بالا نشان داد که به طورکلی EC۵۰ پروپیکونازول در دمای ۳۴ درجه سانتی گراد ۴۱/۶ بار بیشتر از EC۵۰ آن در زمانی که در ۲۶ درجه سانتی گراد مورد اندازه گیری قرار گرفت بود، درحالیکه نسبت EC۵۰ آزوکسی استروبین در دمای ۳۴ درجه به EC۵۰ آن در دمای ۲۶ درجه سانتی گراد ۴۶/۰ برای همه ژنوتیپ ها بوده است. بنابراین اگر گرم شدن زمین ادامه یابد، انتظار می رود که علاوه بر کاهش کارآیی پروپیکونازول تنوع ژنتیکی این بیمارگر نیز ممکن است کاهش یابد.

Keywords:

آزوکسی استروبین , بیماری سوختگی غلاف برنج , پروپیکونازول , تغییرات دما , Rhizoctonia solani AG-۱ IA