مطالعه خصوصیات بالینی ، آسیب شناسی و آزمایشگاهی ۴۸ بیمار مبتلا به اریترودرمی

اریترودرمی ترمی است که برای هر بیماری التهابی که بیش از ۹۰% سطح پوست را درگیر کند بکار می رود و با اریتم ، پوسته ریزی و خارش مشخص می شود. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی، علل، جنبه های بالینی  و آزمایشگاهی بیماران مبتلا به اریترودرمی بستری در بخش پوست بیمارستان سینای همدان طی سالهای ۷۶-۱۳۷۳ می باشد .     روش کار بصورت تهیه چک لیست و استخراج اطلاعات از پرونده بیماران و سپس تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار EPI۶ بود.     از بین ۱۱۰۷ بیمار بستری شده ، ۴۸  مورد بستری(۳/۴%) بعلت اریترودرمی بود. بیشتر بیماران بالای سن ۴۰ سال و نسبت مرد به زن ۴/۱ به ۱ بود. شایعترین علت زمینه ای اریترودرمی  درماتوزهای قبلی (۳/۵۶%) بودند. در این گروه شایعترین علت اگزما (۱/۲۷%) و در درجه بعد پسوریازیس (۱۰%) بود. سایر علل زمینه ای اریترودرمی به ترتیب شیوع واکنشهای داروئی (۲۵%) ، بیماریهای لنفورتیکولر (۴/۱۰%) و ایدیوپاتیک (۳/۸%) بودند. شایعترین علل دارویی داروهای آنتی اپی لپتیک بودند. در بین یافته های آزمایشگاهی ائوزینوفیلی در بیش از نیمی از موارد (۱/۵۷%) در بیماران اگزمایی گزارش شد. شایعترین تشخیص پاتولوژی درماتیت مزمن بود. یافته های کلینیکی همراه با یک یا چند بیوپسی در ۶/۶۹% بیماران تشخیصی یا مطرح کننده بیماری زمینه ای بود. عود در ۴/۳۲% موارد دیده شد که شایعترین علت عود پسوریازیس بود.     نتیجه نهائی اینکه فراوانی و عود اریترودرمی در جامعه مورد مطالعه نسبت به سایر مطالعات انجام شده در سایر کشورها بیشتر بود.

Keywords:

Dermatitis , Exfoliative - classification / Dermatitis , Exfoliative - etiology / Dermatitis , Exfoliative - pathology , درماتیت اکسفولیاتیو - آسیب شناسی / درماتیت اکسفولیاتیو - رده بندی / درماتیت اکسفولیاتیو - علت شناسی