لیشمانیوز جلدی شهری در شمال تهران

          لیشمانیوز جلدی نوع شهری از سالها پیش در تهران وجود داشته است و علیرغم کاهش موارد بیماری در اثر توسعه شهرنشینی و از بین رفتن باغات ، با افزایش جمعیت مجددا" موارد بیماری افزایش یافت. اولین اپیدمی مهم مربوط به سالهای ۳۵-۱۳۳۲ می باشد و پس از آن طی سالهای ۱۳۴۳ و ۱۳۴۴ اپیدمیهای دیگری گزارش شده است.           در سالهای ۱۳۵۸ مطالعه ای در شمال تهران انجام گرفت و طی آن ۶۰۰۰ نفر مورد معاینه قرار گرفتند که از میان آنها ۶/۱% دارای زخم حاد و ۱۳% دارای جای زخم بودند.           در مطالعه حاضر ۳۴۴۹ نفر از دانش آموزان ۱۴-۷ ساله در شمال تهران مورد معاینه و پرسش قرار گرفتند که مجموعا" ۹۵/۰% دارای زخم حاد و ۲۵/۶% دارای جای زخم بودند.           مقایسه نتایج مطالعه حاضر و مطالعه قبلی حاکی از آن است که در منطقه درکه موارد بیماری افزایش یافته است درحالیکه در منطقه اوین اختلاف مشخصی بین تعداد موارد بیماری در طی این دو مطالعه مشاهده نمی شود. 

Keywords:

Leishmaniasis , Cutaneous / Leishmaniasis , Cutaneous – epidemiology / Students , دانش آموزان / لیشمانیوز پوستی / لیشمانیوز پوستی – همه گیری شناسی