مقایسه اثر دارویی آمانتادین و متیل فنیدیت در کودکان و نوجوانان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی بیشتر و تحت شرایط دو سوکور و کنترل شده ی، اثر بخشی آمانتادین در کودکان و نوجوانان با اختلال نقص توجه / اختلال بیش فعالی نسبت به متیل فنیدیت است. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی در طی ۶ هفته بوده است. چهل نفر (۲۸ پسر و ۱۲ دختر) با اختلال تشخیص داده شده با معیار DSM-IV-TR جمعیت مورد مطالعه ی، این تحقیق را تشکیل داده اند. تمام افراد مورد مطالعه به طور تصادفی تحت درمان با استفاده از کپسول آمانتادین با دوز ۱۵۰-۱۰۰ میلی گرم در روز بسته به وزن (۱۰۰ میلی گرم در روز برای< ۳۰ کیلوگرم و ۱۵۰ میلی گرم در روز برای >۳۰ کیلوگرم) و یا متیل فنیدیت با دوز ۳۰-۲۰ میلی گرم در روز برای ۶ هفته تحت کارآزمایی بالینی قرار گرفتند. ابزار اصلی اندازه گیری پیامد، مقیاس اندازه گیری اختلال نقص توجه/بیش فعالی والد و معلم (ورژن چهارم) بود. (ADHD-RS-IV). یافته ها: تفاوت معنی داری بین دو گروه، در نمرات والدین و معلمین وجود نداشت (۱=df و ۰/۰۲=F و ۰/۸۶=P و ۱=df و ۰/۰۱=F و ۰/۸۹=P). عوارض کاهش اشتها و بی قراری در گروه متیل فنیدیت به میزان بیشتری مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که آمانتادین سبب بهبود قابل توجه علائم اختلال شده و به خوبی تحمل می شود و ممکن است در درمان کودکان مبتلا به اختلال مفید باشد. با این وجود، نتایج حاضر نمی تواند به عنوان اثبات کننده اثربخشی این دارو تلقی شود.

Keywords:

Amantadine , Methylphenidate , Attention-Deficit/ Hyperactivity Disorder , آمانتادین , متیل فنیدیت , اختلال نقص توجه/ بیش فعالی