بررسی میزان شیوع آسیب های شنوایی در کارکنان رسته موزیک نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

سابقه و هدف: با وجود آنکه کارکنان رسته موزیک نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز همانند سایر نوازندگان سازهای کلاسیک غالبا در معرض صداهایی با شدت بیشتر از ۸۵ دسی بل (که به عنوان تعریف آلودگی صوتی تعیین شده است) می باشند، اما به طور معمول از محافظ های شنوایی استفاده نمی کنند. از آنجایی که تاکنون اطلاعات دقیقی از میزان شیوع اختلالات شنوایی در کارکنان رسته موزیک در اختیار نبوده، هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع و انواع آسیب های شنوایی در کارکنان رسته موزیک نیروی هوایی ارتش می باشد تا با کمک این اطلاعات بتوان برنامه جامعی در جهت پیشگیری از این آسیب ها تدوین نمود. روش بررسی: در این مطالعه که از نوع توصیفی – مشاهده ای می باشد، وضعیت شنوایی کلیه افراد شرکت کننده در مطالعه با روش شنوایی سنجی (Pure Tone Audiometry) اندازه گیری شد و اطلاعات به دست آمده به همراه سن و سابقه خدمتی این افراد توسط نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این بررسی ۷۱ نفر از کارکنان رسته موزیک مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آنها ۲۴ نفر (۳/۳۴%) دارای اختلالات شنوایی بودند. در این مطالعه رابطه آماری معناداری بین سابقه خدمتی این افراد با شیوع اختلالات شنوایی به دست نیامد. از نظر نوع اختلال شنوایی شایع ترین نوع اختلال خفیف در میانگین آستانه شنوایی(۵/۶۲%) بود و پس از آن اختلال خفیف آستانه شنوایی در فرکانس های میانی (۳/۳۳%) و اختلال متوسط (۱/۴%) و شدید (۱/۴%) میانگین آستانه شنوایی و اختلال هدایتی (۱/۴%) بود. بحث و نتیجه گیری: عوارض و اختلالات شنوایی ناشی از صدا در کارکنان رسته موزیک نیز همانند شاغلین در سایر مشاغل پر سر و صدا شایع می باشد و این مساله بیانگر لزوم استفاده از وسایل محافظ گوش در این افراد و همچنین انجام معاینات دوره ای شنوایی در جهت پیشگیری از این عوارض می باشد.

Keywords:

Voice pollution , hearing threshold level , pure tone audiometry , آلودگی صوتی , آستانه شنوایی , شنوایی سنجی