بررسی و تعیین کارایی روشهای تجربی برآورد دبی ویژه سیلاب در حوضه های مختلف (با تاکید برروش کریگر)

عوامل متعددی در ظهور سیلاب و شدت آن موثر میباشند که امکان بررسی کمی این عوامل نیاز به تحقیقات جامع منطقهای دارد، برای این منظور در بسیاری از آبخیزهای کوچک به دلیل عدم وجود ایستگاه هیدرومتری و یاوجود نواقص آماری زیاد، نیاز به انتخاب روشهای مناسب با توجه به شرایط و خصوصیات حوزهها است، این تحقیق با هدف بررسی و تعیین کارایی دبی حداکثر لحظهای فولر وکریگر که بر مبنای سطح حوزه ارائه شدهاند در چند حوزهآبخیز منتخب در مناطق مختلف اقلیمی کشور و بررسی رابطه آن با خصوصیات فیزیوگرافی حوزههای آبخیز مانند مساحت، محیط و ... انجام گرفت، بدین منظور در تحقیق حاضر ابتدا میزان روابط و همبستگی بین خصوصیاتفیزیوگرافی)متغیر مستقل( و دبی ویژه سیلاب )متغیر وابسته( در حوزههای آبخیز کسیلیان، امامه، درجزین، زرین- درخت، جعفرآباد و پل دوآب که به ترتیب در استان های مازندران، تهران، سمنان، چهارمحالوبختیاری،گلستان و مرکزی میباشند بررسی شد، که در راستای آن از نرمافزارهای SMADA و HYFA برای بدست آوردن توزیعهایمناسب و محاسبه دبی ویژه با دوره بازگشتهای مختلف استفاده شد، سپس بین مقادیر دبی حداکثر سیلاب و خصوصیات فیزیوگرافی حوزههای منتخب با استفاده از نرمافزار SPSS رابطه رگرسیونی چندگانه برقرار شد و مدلهاییبرای دبی حداکثر لحظهای با دوره بازگشتهای مختلف ارائه شد که با استفاده از این مدلها میتوان مقادیر دبی ویژه حوضههای مشابه فاقد آمار را در دوره بازگشتهای مختلف بدست آورد و به دنبال آن نتایج بدست آمده از مدل کریگرحاکی از آن است که روش کریگر، برای ایستگاههای مذکور نتایج قابل قبولی را ارائه داده است

Keywords:

حوزه آبخیز , خصوصیات فیزیوگرافی , دبی ویژه سیلاب , ضریب همبستگی , رگرسیون چندگانه