اثربخشی آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی بر پیوند والدینی کودکان دارای اختلال رفتاری

مقدمه: اختلال رفتاری در کودکان باعث درماندگی در عملکرد تحصیلی و رفتاری و همچنین کاهش میزان کارایی آنها می­شود. هدف پژوهش بررسی اثربخشی آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی بر پیوند والدینی کودکان دارای اختلال رفتاری بوده است. روش : پژوهش حاضر یک مطالعه-ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری این پژوهش شامل کودکان ۱۰ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلالات رفتاری (طبق تشخیص روانشناسان کودک یا روانپزشکان اطفال شهر ساری) و والدین آن ها (مادر یا پدر) که از تیر تا آذر ماه سال ۱۳۹۸ به مراکز مشاوره تحت نظارت بهزیستی ساری مراجعه کرده اند، بوده اند. تعداد ۲۰ نمونه (۲۰ شامل کودک با یکی از والدین آن ها) در قالب ۲ گروه ۱۰ نفره به شیوه هدفمند بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل نسخه والدین پرسشنامه اختلال رفتاری کودکان راتر (۱۹۹۴)، آزمون نقاشی آدمک گودیناف (۱۹۲۰) و پرسشنامه پیوند والدینی (رابطه والد-کودک) پیانتا (۱۹۹۴) بود. آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی طی ۱۰ جلسه (طی سه ماه، هفته ای یک جلسه) به گروه آزمایشی ارائه شد، در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده­ها با استفاده از روشهای آماری شامل میانگین، انحراف­معیار و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۵ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی بر پیوند والدینی و مولفه های آن در کودکان دارای اختلال رفتاری تاثیر معناداری ­داشت (۰/۰۱ >p). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاکی از تاثیر آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدیویی که می تواند به عنوان روشی موثر در  بهبود پیوند والدینی کودکان دارای اختلال رفتاری مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

Behavioral Disorder , Attachment-Based Education , Video Feedback , Parental Bonding. , اختلال رفتاری , آموزش دلبستگی محور , پسخوراند ویدیویی , پیوند والدینی