تحلیل اثر ویژگیهای حیاطداخلی در خانه های تاریخی درون گرای شهر اصفهان

خانه های تاریخی ازجمله بناهای ارزشمند معماری ایران محسوب میشوند. یکی از اصلی ترین مسائل طراحی خانههای تاریخی، تحلیل اثر اصول منظر پردازی حیاط در خانه هاست . منظر پردازی در حیاط میتواند ویژگی گیاهان استفاده شده در حیاط خانه های تاریخی را آشکار سازد. هدف اصلی تحقیق حاضر، شناخت جایگاه درختان و گیاهان، درخانه های تاریخی شهر اصفهان است. با توجه به هدف مذکور، پرسش اصلی این است که: اصول سازمان دهنده ی نظام گیاهان، بر تناسبات شکل حیاط خانه های درون گرا چه بوده است؟ تحقیقات گسترده ای در حیطه پوشش گیاهی خانه ها انجام شده اما به صورت محدودی به نقش گیاه در شکل حیاط در طول تاریخ اشاره شده است. این مقاله برای نخستین بار سعی در شناخت گونه شناسی گیاهی غالب در خانه های اصفهان خواهد داشت.رویکرد روش شناختی تحقیق، بر پایه مطالعات علی مقایسه ای است. داده ها بر پایه مطالعات میدانی و عمدتا برداشت فراهم آمده اند که با مقایسه ویژگیهای درختان در خانه ها به یافته ها رسیده است. سپس نتایج تحقیق نشان میدهد که گونه گیاهی غالب درشهر اصفهان به علت اینکه این شهر در منطقه گرم وخشک قراردارد گیاهان مقاوم دربرابر خشکی هوا وهمچنین به شوری آب مثل درخت انار، گردو، پسته، توت، اقاقیا، نارون و... است که درتعدیل آب وهوای گرم وخشک اصفهان بسیار موثر می باشد. این نظام گیاهی هرچند ممکن است در صورت خود در طول تاریخ خانه های تاریخی دچار تغییراتی شده باشد، لیکن ازلحاظ گونه گیاهی تا کنون تداوم داشته است.

Keywords:

خانه های تاریخی اصفهان , خانه های درونگرا , حیاط درونی خانه ها.