تحلیلی بر اصول جایگاه معماری سبز و ارائه راهکارهایی با مصالح قابل بازیافت

امروزه هر ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل رسانده و پس از تخریب نیز منبعی برای ایجاد سازه های دیگر باشد با توجه به اینکه منابع کافی برای خلق محیط های مصنوع در جهان وجود ندارد که بتوان برای بازسازی هر نسل از ساختمان ها مقداری جدید از آنها را مورد استفاده قرار داد می توان با استفاده مجدد از فضاها و مصالح بازیافت شده این امر را محقق کرد.استفاده از مصالح سبز و قابل بازیافت عکس العمل منطقی در برابر مسائل و مشکلات به وجود آمده عصر صنعت به شمار می رود با انقلاب صنعتی و پیشرفت های فنی تکنولوژیکی در عرصه، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفت و هم ساز با اقلیم سر برمی افراشت به دست فراموشی سپرده شد.در این راه نحوه مدیریت پسماند های مختلف از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در پیروی از معماری پایدار و اهداف آن ، بازیافت نخاله و مصالح ساختمانی یه امری محم تبدیل شده است و با به کار گیری تکنولوژی های جدید میتوان تا مقدار زیادی به این هدف نزدیک شد . معماری سبزبررسی مزایای دیوارهای سبز و راهکارهای اجرایی آن همچنین کارآمدی و سودمندی این نماها به لحاظ زیست محیطی و نقش تعیین کننده مصالح قابل بازیافت حاصل از تخریب ساختمان های بومی وساختمان هایی با مصالح سبز اشاره دارد و نیز چگونگی کاربرد وطراحی این نوع مصالح را در جهت بهینه سازی مصرف انرژی روشن می کند.

Keywords:

معماری پایدار , معماری بومی , بازیافت مصالح , معماری سبز